Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Hun bevelhebber is, naar ik hoor, Wouter van IJselstein." "Onbekend, Goddank!" zeide Arkel: "welk een slag van een man is hij?" "Een jonge, ruwe gast, naar mij toeschijnt," antwoordde Daamke. "Voortreffelijk! dan is er geen kwaad bij. Ga spoedig, met Barbanera, mijn twee dienaars roepen, en laten zij zich wapenen. Hei!
Deodaat! is het mogelijk, dat een paar schoone oogen u een vriendschap van zoovele jaren verraden doet!" Vervuld van deze sombere gedachten kwam hij binnen de stad aan, en begaf zich naar de gijzeling, waar men Barbanera gevoerd had.
Deze ring ik gaf hem aan Bianca bij ons huwelijk. Barbanera heeft dien, zegt gij, van haar ontvangen?" "Hij heeft haar gezien, voor hij zich naar dit land op reis begaf en hem toen van haar ontvangen om tot bewijs mijner geboorte te strekken." "Zij zou dan nog leven!" riep Aylva in vervoering uit: "leven... maar in de slavernij van dien afschuwelijken dwingeland!
Maar spreek mij geene vreemde talen, die ik toch niet versta." Barbanera bedacht zich een oogenblik, en terwijl het water weder de bloedkleur aannam, zong hij het referein van een Platduitsch liedje: "Waert up de fruntering! De Viant ist da." "Men moest een ezel zijn, om dit niet te begrijpen," zeide Adeelen, terwijl hij vergenoegd aftrok.
"Gij!" zeide Reinout, blozende, en hem niet willende bedroeven, door hem te melden dat, zoo een hunner de zoon van Aylva was, de andere noodwendig die van Barbanera zijn moest; "gij zijt.... ik weet het niet:... zeker een basterd van Carlo della Scala;.... maar dat zal ook wel eens aan 't licht komen."
Barbanera boog zich eerbiedig, lichtte het deksel van het glas, stak er het eene einde van zijn tooverstaf in, en gaf haar het andere in de hand, terwijl hij zelf met een zilveren pijpje in het vocht blies.
Op dit oogenblik ontstond er een verward gedruis van stemmen en voetstappen buiten de hut, en de hansworst kwam met een angstig geschreeuw binnenstuiven. "Meester Barbanera! meester Barbanera!" riep hij: "daar zijn menschen, die u zoeken." "'t Is mij om 't even!" zeide Reinout: "maar ik laat u niet los, oude! gij zult met mij naar Haarlem."
Nauwelijks was hij de poort uitgekomen, toen hij den kokeler Barbanera met zijn hansworst voor zich uit zag rijden, door eenige gewapende dienaars omgeven.
"Ik twijfel, of men de monniken door een bloot geestelijk wanen in toom zal houden," zeide Barbanera: "indien men een hervorming in de kloosters wil te werk stellen, zal er meer noodig zijn dan ijdele bedreigingen met kerkban en afzetting, waar zij mede lachen. Denk eens ernstig over onze bedoelingen na, broeder! en zoo gij mij van dienst kunt zijn, ik zal mij niet ondankbaar toonen.
"En Reinout?" vroeg Deodaat, wiens eerste gedachte voor zijn vriend was. Barbanera haalde de schouders op: "Of er wat voor hem te doen ware," zeide hij, "durf ik niet beslissen. Doch zoo gij ons vergezellen wilt, zal ik u aan de eerste rustplaats bescheid geven."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek