Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Even stil maakte hij zich gereed te vertrekken, toen hij onverwachts over iets struikelde. Ik stond beneden in de kamer bij het raam, waardoor wij binnen waren gekomen, hetwelk l'hyène weder had gesloten, toen ik den slag van zijn val hoorde. Dadelijk daarop hoorde ik eene stem roepen: »Wie daar?" Eene worsteling volgde, die slechts kort duurde, en binnen weinige minuten kwam de bandiet aanloopen.
"Van nu af aan zult gij Yamato Take genoemd worden, daar gij de dapperste man in het land zijt." Na zoo gesproken te hebben, viel Takeru dood achterover. Het Houten Zwaard. Toen de Prins op den terugweg was naar de hoofdstad, ontmoette hij weer een bandiet, Idzumo Takeru genaamd. Weer maakte hij gebruik van een krijgslist, en deed zich voor, alsof hij dien kerel bijzonder goed gezind was.
EERSTE BANDIET. En ik om even zulk een klein vergrijp. Doch nu ter zake; die belijd'nis strekte Slechts om ons rooverleven u te ontschuldigen; En daar wij zien, dat gij met kloeken bouw Begaafd zijt, en, zooals gijzelf daar meldt, De talen spreekt, kortom, geheel de man, Die ons bij dit beroep recht welkom ware,
"De onderdrukkers, de overwinnaars zullen er hun slaven zien binnentreden, maar de engel met het vlammend zwaard zal hun den toegang daartoe ontzeggen." De Russische heer had genoeg van dit gezang. Hij scheen een geeuw te onderdrukken. "Dat zijn dingen," zei de groote hetman, "die men nooit moest vergeten." "Ken je het lied van den bandiet?" vroeg de Russische heer aan den zanger.
VALENTIJN. Ruim zestien maanden, en ik ware er nog, Zoo niet een heilloos lot mij had gedwarsboomd. EERSTE BANDIET. Hoe zoo, werdt gij verbannen? VALENTIJN. Verbannen, ja. TWEEDE BANDIET. Om welk vergrijp? VALENTIJN. Om een, dat ik met wroeging thans vermeld. Ik doodde een man, wiens dood mij zeer berouwt; Schoon, ik versloeg hem in manhaften strijd, En niet door booze list of laag verraad.
Maar hoe goed kleeden hem die pittoreske lompen, en hoe uitmuntend past die veelvervige rok bij het door ouderdom bijna eerwaardige voorkomen van dien grijzen bandiet! Onze tegenwoordige herberg is van vrij wat beter gehalte dan die, waarin wij den vorigen nacht hebben doorgebracht.
EERSTE BANDIET. Wel, geen berouw, indien het zoo zich toedroeg. En om zoo kleine schuld werdt gij verbannen? VALENTIJN. Ja, en verheugd er zoo nog af te komen. TWEEDE BANDIET. Verstaat gij talen? 33 VALENTIJN. Gewis, dit dank ik aan mijn jonglingsreizen; 't Ware anders menigmaal mij slecht vergaan.
Denkende dat ik sliep, begon hij, met een vergenoegden glimlach op zijn gemeen gelaat, zijn zakdoek te ontknoopen, waaruit hij eerst eene leederen portefeuille haalde. Hij deed ze open; zij bevatte eene menigte banknoten. De bandiet kon nauwelijks een kreet van blijdschap onderdrukken.
"Dief!" Er ontstond een pauze. De grijsaard scheen diep in gedachten. Hij stond bewegingloos en hield Montparnasse steeds vast. Ieder oogenblik deed de sterke, vlugge, jonge bandiet zijsprongen, als een in den strik gevangen dier. Hij stiet, trok, beproefde den ouden man een been te lichten en poogde te ontsnappen.
Overigens was zijn taal, waarin een gematigde en wrokkende onbeschaamdheid lag, zuiver en schier gekuischt, en men ontdekte in dezen ellendeling, die zoo aanstonds slechts een bandiet was, nu den man die voor priester had gestudeerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek