Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Maar het voornaamste was dat Aouda gespaard was gebleven en Fix slechts één vuistslag had opgedaan. "Ik ben u recht dankbaar," zeide Fogg tot den inspecteur, toen zij uit het gedrang waren. "Het is de moeite niet waard om er over te spreken," antwoordde Fix, "maar ga nu mede." "Waarheen?" "Naar een kleedermaker." En waarlijk dit bezoek was niet overbodig.
Passepartout vergezelde hen met een paar revolvers. Aouda bleef zitten, bleek als een doode. Op dit oogenblik werd het andere portier van den waggon geopend, en de kolonel Proctor verscheen ook op de brug, gevolgd van zijn getuige, een Yankee van zijn stempel. Maar terzelfder tijd, toen de twee partijen uit wilden stappen, kwam een conducteur aanloopen, roepende: "Men stapt niet uit, heeren."
Na zooveel verspild te hebben, zou hem de gewonnen weddenschap niet veel verrijkt hebben het is waarschijnlijk dat hij zich niet wilde verrijken, want hij behoorde tot die menschen, die voor de eer wedden doch nu de weddenschap verloren was, was hij geruïneerd. Maar hij had zijn partij gekozen, en wist wat hem te doen stond. Een kamer in zijne woning in Saville-Row werd aan Aouda afgestaan.
De Rangoon, een der mailbooten van de P. en O. Compagnie, die de Chineesche en Japansche zeeën bevaart, evenaarde de Mongolia in snelheid, maar niet in goede inrichting. Mevrouw Aouda had hier dan ook niet zulk een goede plaats bekomen, als Fogg wel gewenscht had. Maar het was slechts een tocht van elf of twaalf dagen en de jeugdige vrouw was geen lastige reisgezellin.
Daarop betaalde hij de vertering en ging heen. Waarin Fix in rechtstreeksche onderhandeling treedt met Phileas Fogg. Gedurende dit gesprek, waarbij waarschijnlijk Fogg's geheele toekomst op het spel stond, geleidde deze mevrouw Aouda door de straten van de engelsche stad.
De agent van politie trad weder binnen en bracht zijne gevangenen in een ander vertrek. Dit was de rechtszaal en een tamelijk groot publiek van Europeanen en inboorlingen was reeds tegenwoordig. Fogg, Aouda en Passepartout zetten zich op een bank tegenover de zetels van den magistraat en den griffier. De magistraat, de heer Obadiah, kwam terstond daarop binnen, gevolgd door den griffier.
Maar vóór hij vertrok had hij tot de soldaten gezegd: "Vrienden, duizend pond voor u, zoo wij de gevangenen redden." Het was twaalf uur 's middags. Aouda had zich in een wachtkamer begeven en daar in de eenzaamheid dacht zij aan Phileas Fogg, aan zijn groote en eenvoudige edelmoedigheid en aan diens kalmen moed.
Eenige kamers werden daar ter hunner beschikking gesteld, en de nacht ging voor Fogg spoedig voorbij, daar hij zeer gerust sliep, maar hij duurde voor Aouda en de andere reizigers lang, omdat hunne gejaagdheid hun niet toeliet te rusten. Den anderen dag zou het den 12den December zijn.
Maar hoe heb ik mij zoo kunnen laten verblinden; ik Fix, die in mijn zak het bevel tot zijne inhechtenisneming heb! Ik ben bepaald niets meer dan een stommerik." Zoo peinsde de inspecteur van politie, terwijl de uren maar al te langzaam naar zijn zin voorbij gingen. Hij wist niet wat hij doen zou. Soms had hij lust om alles aan Aouda te zeggen.
Zij behoorden tot die moedige zeelui, welke in alle weer en wind de schepen opzoeken en zeer goed met de zee bekend zijn. John Bunsby, een man van omstreeks vijf en veertig jaren, krachtig gebouwd, verzengd door de zon, met een levendig oog, een gespierde gestalte en die zijn vak goed verstond, zou een ieder vertrouwen ingeboezemd hebben. Phileas Fogg en Aouda gingen nu aan boord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek