United States or Uganda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar de Franschman kwam niet opdagen: ongetwijfeld was hij nog onder den invloed van het verdoovende slaapmiddel. Eindelijk maakte kapitein Bunsby de touwen los en de Tankadère liet den wind onder haar brikzeil, fokkemast en stagzeilen komen en schoot voort over de golven. Waarin de gezagvoerder der Tankadère groot gevaar loopt eene premie van twee honderd pond te verliezen.
De Tankadère was een zeer nette, kleine schoener van ongeveer twintig tonnen, scherp van boeg, los van bewegingen en met eene goede waterlijn. Men zou zeggen dat het een jacht was om kleine zeetochten mede te maken. Zijn koper blonk helder, het ijzerwerk was als gepolijst, het dek wit als ivoor; dat alles toonde aan, dat kapitein Bunsby er op gesteld was om zijne boot goed te onderhouden.
Toen hij zag dat het stikdonker werd en met de duisternis de storm nog heviger werd, gevoelde John Bunsby zich alles behalve op zijn gemak. Hij vroeg zich af, of het geen zaak zou wezen eene schuilplaats te zoeken en raadpleegde zijne bemanning.
Fix ging heen; hij stikte bijna, en zich over de verschansing aan de voorzijde van het schip buigende, sprak hij den ganschen dag geen woord meer. De vaart was snel en John Bunsby had alle hoop. Vaak zeide hij tot Phileas Fogg, dat men op den bepaalden tijd te Shangaï wezen zou. Fogg antwoordde slechts, dat hij er op rekende. Bovendien, de geheele bemanning deed haar uiterste best.
Maar John Bunsby had vertrouwen in de Tankadère, die als een meeuw over de wateren schoot, en misschien vertrouwde hij niet ten onrechte. Gedurende de eerste uren van den dag bewoog de Tankadère zich in de wateren van Hong-Kong en hoe de wind ook blies, zij hield zich uitnemend.
Den anderen morgen, den 11en, nam John Bunsby de kust op, en verklaarde, dat men geen honderd mijlen meer van Shangaï was verwijderd. Honderd mijlen! en men moet die binnen éen dag afleggen, want dienzelfden avond moest Fogg te Shangaï zijn, zoo hij de mailboot naar Yokohama wilde halen.
"Laat de orkaan maar uit het zuiden komen; dat is van den goeden kant." "Als gij het zoo opvat, heb ik niets meer te zeggen," hernam de schipper. Het voorgevoel van John Bunsby bedroog hem niet.
De signalen, door de Tankadère gegeven, werden door de mailboot naar Yokohama bemerkt. Toen de kapitein de noodvlag geheschen zag, had hij naar den schoener koers gezet. Eenige oogenblikken later betaalde Phileas Fogg den overeengekomen prijs en gaf nog aan John Bunsby vijf honderd vijftig pond.
Zij behoorden tot die moedige zeelui, welke in alle weer en wind de schepen opzoeken en zeer goed met de zee bekend zijn. John Bunsby, een man van omstreeks vijf en veertig jaren, krachtig gebouwd, verzengd door de zon, met een levendig oog, een gespierde gestalte en die zijn vak goed verstond, zou een ieder vertrouwen ingeboezemd hebben. Phileas Fogg en Aouda gingen nu aan boord.
"Het zal wel niet noodig zijn, schipper, u den meest mogelijken spoed aan te bevelen," zeide Phileas Fogg, op het oogenblik dat de schoener in volle zee kwam. "Mijnheer kan volkomen op mij vertrouwen," antwoordde John Bunsby. "Wat de zeilen betreft, ik heb er zooveel op, als het schip maar dragen kan. Vliegers boven de bezaan zouden niets geven en de vaart maar belemmeren."
Woord Van De Dag