United States or Croatia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De fortuin was hem echter ook toen niet gunstig geweest, waarom hij aan het Oosten vaarwel had gezegd en den Mississippi overgestoken was, ten einde daar zijn geluk te beproeven, doch alweer met hetzelfde ongunstige gevolg.
Maar een oogenblik later dacht hij alweer: Nou, ja, het is een goede gedachte, en ik zal het misschien ook wel doen, maar fortuin zal ik met dat baantje toch zeker niet maken. En daarom is 't me toch te doen. Rusteloos stapte hij zijn kamer op en neer, op en neer. Hoe langer het duurde, eer hij iets vond, hoe ongeduriger en ongehumeurder hij werd. Hij moest maar naar bed gaan.
Intusschen week de godsdienst toch ook alweer zeer ver van den Christelijken af door de menschenoffers, die vooral aan den Hoofdgod Huitzilopotchli, den God des oorlogs, gebracht werden.
Ik gilde van angst en.... toen werd ik wakker. Maar ik had mij zoo verzet tegen het verband leggen, dat ik uit mijn bed tot midden op den vloer was gerold! Dan kunt ge u nu zoo 'n klein beetje voorstellen hoe het uw "model", gisteren te moede moest zijn geweest. Heel aangenaam zal hij het wel niet hebben gevonden, maar toch ligt hij alweer een uur bij mij.
Nou vraag ik jou, Van Vlot, of er dienzelfden dag alweer geen verschil van stand zou wezen, want die hielp, had de rijksdaalders van den ander. Zie je, zoo'n stad van gelijkheid is onmogelijk. Maar zei ik, verondersteld dat je zoo'n stad kondt hebben, dan zet ik het jou om me te zeggen hoe de magere kranten-Hannes met zijn zuster Letje de strijkster-zwavelstok aan den kost moesten komen?
"Ja 't is moeilijk," zuchtte vader Huiskamp. "Er is nog zooveel goeds in de groote Kerk, en je denkt dan alweer: weten de menschen wel wat hier al zoo gebeurt?" "Och, vriend!" hernam Klaas, "het heele land door gebeuren zulke dingen en als ik zoo van andere plaatsen lees, dan moet ik zeggen: wij komen er nog al genadig af.
Een der Peruanen uit Toembez had met Pizarro de reis naar Spanje medegemaakt, vrijwillig zeiden we. Nu ja, Pizarro had hem niet gedwongen, maar Felipillo, zoo heette de man, had wat op zijn geweten, en zou door Inka Atahualpa hoogstwaarschijnlijk niet zoo heel vriendelijk behandeld zijn. Deze Felipillo nu was met den anderen Peruaan alweer bij Pizarro aanboord.
"Kijk, daar bloost ze alweer! Zij is bepaald een beetje bang voor me, grootmoeder. Niet kwaad, he?" "Och wat, ik ben heelemaal niet bang voor je!" zei Elsje verontwaardigd. "Ook nooit geweest?" plaagde Frits. "En gisteravond dan?" "Ik ga terstond naar mijn kamer als je zoo onaardig bent," zei Elsje. "Gaat u dan mee naar boven, grootmama?" "Wel neen, daar denkt grootmama natuurlijk niet aan.
Hij zou eene belangrijke plaats innemen, niet alleen onder de vermaardsten zijner collega's van den dienstbaren stand, maar ook onder de zonderlingen van iederen maatschappelijken stand of huidkleur, die zich door de een of andere excentriciteit in het zoo fraaie land van Amerika weten op den voorgrond te dringen. Den volgenden dag alweer geen tijdingen!
Zoo had hij geen' tijd, om veel op zijn kind te letten, geen' tijd, om haar telkens te zeggen, hoe onaardig en dom ze deed. Ja, dom was het ook. Haar eten en drinken werd meestal koud. Waar had ze bleeke wangen van? Wel, van 't late opstaan en 't late naar bed gaan. Waarom moest de juffrouw zoo dikwijls op haar knorren en haar straffen? Alweer, omdat ze telkens te laat was!
Woord Van De Dag