Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Het was zeer wel mogelijk, dat ik in handen van zulk een meester zou vallen. En al voerde het toeval mij bij een die goedhartiger was, dan zou het toch eene groote verandering voor mij wezen. Na mijn pleegmoeder, Vitalis. Na Vitalis, alweer een ander. Zou het altijd zoo met mij gaan? Zou ik dan nooit, mijn geheele leven lang, aan iemand mij mogen hechten?
Pols was het met het laatste gedeelte dezer aanmerking eens, maar was niet genoeg met Amsterdam bekend, om de frappante gelijkenis met het uitzigt op het Tolhuis te vinden. De vier andere vrienden waren reeds vooruitgegaan naar beneden. Pols vergezelde de Dufduins, die spoedig tevreden waren, en Mijnheer voegde zijne vrouw toe: "Zie zoo, wijfje! dat hebben wij alweêr gezien."
Daar gekomen, zag zij den ouden Eduard staan, die haar bootje op het droge haalde. "Alweer in dat ding uit, Miss Beatrice, en dat zoo alleen," bromde de oude man, het hoofd schuddende, terwijl hij het bootje verachtelijk een schop gaf, "en nog wel in donker. Gij moest een man hebben, die op u paste, dat moest gij. Gij zult niet rusten voordat gij verdronken zijt."
Ik hoorde later dat de mannen hetzelfde eten hadden gekregen. Iemand, moediger dan ik, had drie gerechten getrotseerd; na het eerste kwam een vrij eetbare soep en dan, als derde gerecht alweer een soep, getrokken van visch, met macaroni. De mannen aten met hun vieren uit één bak; dat gebeurt bij de russische soldaten ook.
Het kan den lezer die eenigszins op de hoogte van z'n tyd is, bekend zyn dat de wereld niet verging, en dat er op dien vrydag-nacht naar oude gewoonte 'n zaterdag volgde, die ook alweer niet de laatste van z'n soort is gebleven.
Alweer een zoodje kommaliewant naar de weerlich! bromde een basstem tusschen de zich allengs met meer kracht verheffende faussettonen en terwijl de eerste Signo zijn solo fortissimo, con fuoco! doorzette, raapte de toeschietende hofmeester de scherven op en stoof een Mama in sarong en kabaai met loshangende haren en een badhanddoek in de hand de kinderkamer binnen en diende den eersten solist een goed afgewerkten oorvijg toe, die even als het heftig bewogen dirigeerstokje van een orchest-directeur een plotseling forto fortissimo deed ontstaan.
Schatryk, en... Koning alweer, om meer nog, véél meer nog, van Femke te worden, dan haar broer... Juffrouw Laps had eer van de les! Maar dit wist Wouter zelf niet, al voelde hy geheel anders dan gister nog. Voor 't oogenblik was-i opgetogen met z'n nieuwen titel. Hoe toch kwam zy aan zoo'n schoon woord? Zoo verheven? Zoo Bybelsch? Zoo voornaam? Zy, zoo eenvoudig anders!
De strijkijzers had hij echter ook van zijn grootvader geërfd, geloof ik. Die misschien ook alweer geen kleermaker geweest was? zei ik lachend. Zijt gij getrouwd? Neen, maar ik hoop het toch spoedig te zijn.
En in haar eenzaamheid had ze nog slechts haar jongsten zoon, Arie, Smuls kind, een goede, brave, maar ietwat slappe en karakterlooze jongen, die in niets leek op zijn vader; een jongen die iets goedig-onbeduidends en onverschilligs over zich had; die machinaal zijn werk verrichtte en ook geen verdere ambitie had dan het machinaal betrachten van zijn alledaagschen plicht; een jongen die ook alweer, op heel andere wijze, als een vreemde naast haar leefde.
Hy voelde zich verlamd, onmachtig, wezenloos, en alweer overmeesterde hem zeker heimwee naar de vroeger zoo geminachte levensopvatting ten-zynent.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek