Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
De heer KIEVIET heeft zijn onderwerp zoo prettig, zoo interessant en zoo leesbaar behandeld, dat er alle reden is dit boek alweer voor zijn doel voortreffelijk geslaagd te noemen. De figuur van den grooten Czaar in zijn eenvoud en zijn humor staat in 't verhaal wel zoo aantrekkelijk mogelijk. En BRAAKENSIEK heeft 't in den stijl geïllustreerd. Rott. Nieuwsblad.
Of zij in de verbeelding van de Indianen of in die van hemzelf bestonden, is niet uit te maken. Hij nam echter dit eiland in bezit, alweer met vertoon van godsdienstige gebruiken, waarnaar de inboorlingen met kinderlijke verwondering keken. Hij gaf het den naam van Santa Maria, en zeilde toen weer weg, om de reis voort te zetten.
„Zou ’k van avond alweer vegen?” mompelt hij verdrietig, terwijl hij de zweep in den koker zet en den rechterarm tegen zijn lichaam slaat om gevoel in de vingertoppen te krijgen. „In godsnaam dan, vort! Brrr! wat is het koud.” ’t Is hem alsof hij nu eerst recht den snerpenden wind voelt en ’t snijden van de vorst. „Hort, bles! dan maar naar stal.”
Er was 'n beetje bitterheid in haar lieve stem; ze had de laatste dagen weer zoo gevoeld, dat Else haar eenige was. "Maar tante, u weet toch..." "Welke ouders kunnen hun kinderen altijd bij zich houden," peinsde Eduard. "Ze studeeren of ze trouwen; dat komt op hetzelfde neer." "En mijn dochtertje doet allebei: eerst studeeren en dan trouwen," tante lachte alweer.
Daarbinst stond mijnheer du Bessy te redeneeren, sprekend met Peter en pastoor Doening en Pacôme tegelijk. Hij was bijzonder in zijn humeur en had alweer wat aardigs te vertellen omtrent de politische gebeurtenissen. Hij deed het met de voortreffelijkste zwierigheid in een wondere gamme van verwisselende stemschakeeringen.
Hij kon een kreet van pijn niet onderdrukken, en de tranen sprongen hem in de oogen. Woest viel hij op Jan aan, die de zweep alweer opgeheven had, om hem een tweeden striem te geven. "Laat de kar los, zeg ik je!" riep hij Frans toe. "Dat zal ik," antwoordde Frans, en hij greep Jan met beide handen aan. Jan liet zijne zweep op den grond vallen, om zich beter te kunnen verweren.
't Was net, of Janboer 'en scheut deur z'n lief kreeg, toen ie alweer die vroag heurde, en zich vermannende wilde hij oprecht zijn vergrijp verhalen, toen Jozef met een zwakke stem zich liet hooren. "Mien eigen schuld," zeide hij: "'en zwoar stuk hout, is mien op 't heufd gekommen."
Ik rende terug naar huis, nam mijn schaatsen, vertelde 'k weet niet wat aan mijn verbaasde en vrij ontevreden ouders en enkele minuten later stond ik alweer kant en klaar, vóór de wijd-uitgestrekte ijsvlakte.
"En de receptie bij den kolonel dan?" Een uitdrukking van groote teleurstelling kwam over haar opgewekt gezichtje. "O, die had ik vergeten.... Hè, hoe saai!" "Ik kwam maar eens even naar je kijken. Ik geloof dat ik ook alweer verlangde," en toen glimlachten zij elkaar toe. "Maar er is niets aan te doen," hervatte zij dapper. "Ga maar gauw. Het kan vlug afloopen, niet?"
Het geheim zou tusschen hen beiden blijven alweer een gevaarlijke band. Beatrice had haar bedaardheid terugverkregen en zij liepen langzaam voort. "Zeg mij eens, mijnheer Bingham," begon zij nu, "hoe kan een meisje den kost verdienen ik bedoel een meisje zooals ik, zonder eenige bizondere talenten? Sommigen kunnen het wel." "Dat hangt van het meisje zelve af," antwoordde hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek