Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Die kon er mee omgaan, die deed niet als sommige 'halve garen' en sinjo's, die het werkvolk bederven door hun drie of vier 'real' loon te geven". "Zegt uw weleerwaarde dat hij maar acht cuarto's betaalde? Onmogelijk!" zeide de alcalde, om het gesprek een andere wending te geven. "Ja, meneer, en zoo moest iedereen doen die zich voor goed Spanjaard uitgeeft.
De gouverneur, die te voet uit was gegaan, vergezeld van zijn beide adjudanten, Capitán Tiago, den alcalde, den alférez en Ibarra, en voorafgegaan door guardias civiles en overheidspersonen die den weg open hielden, werd uitgenoodigd om de processie te zien voorbijgaan ten huize van den burgemeester.
Ibarra hoorde alles aan, en begreep de toespelingen; schijnbaar bedaard blijvende, zocht hij met de oogen naar God en naar de overheden, maar daar in die tempels waren alleen heilige beelden en de alcalde dommelde. Intusschen steeg de geestdrift des predikers trapsgewijze.
Dat zou wezen om de nare nasmaak weg te maken van al de bruiloften waarop ik tot nu toe bruidsjonker geweest ben!" liet hij volgen, terwijl hij zich tot den alcalde wendde. "Ja, meneer!" antwoordde Capitán Tiago met een glimlach, die hartroerend was. Ibarra liep bijna hard, om naar Maria Clara toe te gaan: hij had haar zooveel te zeggen en te vertellen.
"Weten de heeren wel dat meneer Ibarra de beste kok in de heele provincie heeft?" zeide de alcalde om 't gesprek een andere wending te geven. "Dat heb ik ook al gezegd, maar zijn schoone buurvrouw doet de tafel geen eer aan, want ze eet bijna niets," gaf een der beambten ten antwoord. Maria Clara kleurde.
"Dat zou wat moois wezen! Ik maak de podding: zou ik ze dan ook eten?" antwoordde de toegesprokene op denzelfden toon. "Kom, kom!" zei de alcalde en gaf hem een zacht duwtje. "Als u 't niet doet, geef ik order dat de steen in 't geheel niet neergelaten wordt, en dan blijven we hier tot het Laatste gericht!" Op zulk een dreigement moest Ibarra wel zwichten.
Hij deed evenals de alcalde, doch ditmaal hoorde men meer toejuichingen: bij de beambten hadden zich eenige monniken en Capitán Tiago gevoegd. 't Scheen dat Padre Salvi iemand zocht, aan wien hij den troffel zou overgeven. Hij keek weifelend naar Maria Clara, doch, zich bedenkend, bood hij de troffel aan den notaris. Deze trad hoffelijk op Maria Clara toe, maar deze weigerde met een lachje.
"Meneer de alcalde is een ontzagwekkende opmerker!" riep Padre Sibyla op bijzonderen toon. "Dat ben ik zoo gewoon," stamelde de Franciskaan, "ik hou meer van luisteren dan van spreken." "Uw hoogeerwaarde is er altijd op uit, om te winnen en niet te verliezen!" zei de alférez schertsend.
't Was Elias die ook de plechtigheid was komen bijwonen: door zijn salakot en zijn overige kleedij was hij schier onherkenbaar. Hij had zich 't beste plaatsje weten te verschaffen bijna vlak naast de draaispil, aan de rand van de uitgraving. Tegelijk met de muziek kwamen de alcalde, de leden van 't gemeentebestuur, de monniken behalve Padre Dámaso, en de Spaansche beambten.
"Meneer de alcalde," zeide hij hem dadelijk bij 't binnentreden, "om te vermijden dat er weer zulke tooneelen komen als dat waar u bij is geweest, toonelen, die ik betreur, omdat ze 't prestige van 't bestuur en van alle Spanjaarden afbreuk doen, veroorloof ik me, u met grooten aandrang den heer Ibarra aan te bevelen, opdat u hem niet alleen de middelen verschaffe om zijn vaderlandslievende plannen uit te voeren, maar u ook vermijde, dat hem voortaan personen, van welken stand of onder welk voorwendsel ook, lastig vallen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek