Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Heel wat waardevoller in historisch, nationaal en artistiek opzicht is het pittige, jubelende volksliedje, dat dagteekent uit het jaar 1650: Al is er ons Prinsje nog zoo klein en hoezee! bis Alével zal hij stadhouder zijn; Vivat Oranje, hoezee!
"Toch niet," zei ze, vrij streng; en toen hij alevel opsprong, oef! toen had dat mooije gezigtje eene waardigheid die Bart overtuigde, dat de gelegenheid voor dolle grappen met de zwarte nikkers vervlogen was.
Nou, ik had er een vollen neef bij. Wat kom jij hier doen? zeit me neef. Ik zeg, ik weet 'et niet, zeg ik; en menheer stapt zoo binnen. Nou, ik docht: menheer zal alevel zoo gek niet wezen dat ie daar binnen van dat possie spreekt; want ik docht, dat ding is ofgedaan; hij het wel gezien dat ik der geen zin in heb. Maar al zen leven! Ik wacht wel een hallefuur; daar wordt gescheld.
"Plaas voor de Heere!" schreeuwde de man met het stokje; en de Meeuwsens, vader en zoon, betraden het geheimzinnige en schitterende voorportaal van 't Cirque Olympique van den Heer Blanus. "'k Wil dan alêvel 't spul ook is zien," zei Gerrit tot een juffrouw, die achter een vierkant gaatje zat, woar Gijs niet van begreep hoe ze d'r deur was gekommen. "Welche rang?" vroeg de juffrouw.
Zoo iets had er nog nooit plaats gehad. Stompe Griet zei, dat alevel voor 'en koning niet meer kon gedaan worden. Evert "de klomp" oordeelde, dat ze den man gek zouden maken. Hent "de vuist," begreep dat het wijzer zou geweest zijn indien ze de centen in den zak hadden gehouden.
De slungels met hunne meiden begonnen ook te grinneken, maar toen Gerrit ze eens met zijn Betuwsche oogen aanzag keken ze sikkeneurig veur zich. Alêvel, Gijs vond dat die woafels lekker woaren. Gerrit oordeelde dat 't ook al slempsloarie was: zuut, moar geen stand in 't lief. Mik was 'en heeleboel béter; moar, hie had honger, en at.
De arme leuren zijn zot van daar in stad te liggen luierikken; naar den buiten moesten ze komen! Ik was 't al lange beu van honger te lijden aan 't ijzeren hek en van pakken te sleuren, 'k wist wel dat er iets beters moest zijn, maar ik moest het alevel nog vinden.
»»Zoo veul as nooit, meheer, zoo veul as nooit. Of 't most wezen, vier moal in 't joar, een heerschap uut Amsterdam" doch hierover scheen de oude zich niet te durven uitlaten. »»Toen de baron nog leefde, toen was het toch anders, niet waar?" »»Wel, nou wat za'k oe zeggen wel wat anders, moar alêvel niet veul beter toch.
Alêvel hier, hei'j vroeger gezeid, was 't meeste te kieken: en zie nou mot gelluu mien dan de weg moar is wiezen."
"Zeit die commissaris van pelisie da'lijk al op 't bereau: Hoe hè je d'r toe kenne komme, want je heb God na de ooge gespot?" "De Natuur, bedoel je," verbeter ik 'm subiet, as atheïst zijnde; "en wie sta, ziet toe dat ie niet en valt ... Maar die vrouw het 't van de eerste nacht af gewete, dat haar doofstomme man alevel kos spreke!" Dat loog 'k netuurlijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek