Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
»Maar hij zal toch moeten aanhooren, wat gij hem voorhoudt," hervatte Cresus; »en daarmede is reeds veel gewonnen. Want al volgt hij ook uwe raadgevingen niet, deze zullen toch als stemmen der goden tot zijn geweten blijven spreken, en hem van veel kwaads terughouden. En ik wil u een bondgenoot blijven. Zijn stervende vader vermaande mij, hem met raad en daad bij te staan.
En waarlijk, dat jeugdige pedante wezen zou niets in zijn knollentuin geweest zijn, wanneer hij de praatjes, die juffrouw Bess dien dag, hem betreffende, maakte, had kunnen aanhooren. »Hij staat mij niets aan," herhaalde zij. »Neen! hij staat mij niets aan. Hij denkt er slechts aan zich zelven te behagen? Wat een vertooning zou die man op Helenaburg geven?
Gij zult ervan overtuigd worden als gij slechts naar mijne geschiedenis wil luisteren "Neen jonge dame," schreeuwde ik, "ik wil je volstrekt niet aanhooren. Ik weet maar al te goed dat ge prachtige romannetjes kunt maken." "Welnu dan, daar ge mij niet toestaat mijzelf te rechtvaardigen, zal ik u uwen ring teruggeven, maar maak mij niet ongelukkig."
Hij moest den overwinnaar overreden om de heerschappij over Aegypte op te dragen aan de beide knapen, Antonius Helios en Alexander; doch de Cæsar verwaardigde den bemiddelaar in de zaak van Antonius niet met een antwoord; hij wilde hem zelfs niet aanhooren.
Ja, zulke vertooningen kan ons publiek niet buiten: hoe gruwzamer en hoe akeliger hoe mooier, en ik ken er zelfs onder de zoogenaamd deftige lieden, die, wanneer zij hun hart recht uitspreken, zullen bekennen meer vermaak te scheppen in zulk een poppenspel, dat eigenlijk bij Lingelbach in 't Doolhof thuis behoorde, dan in 't aanhooren der fraaie verzen van onzen puikdichter.
Praat zoo hard niet," fluisterde de professor en duwde hem de kamer weer uit in de voorkamer. "Ik zal kalm zijn, Vader en zacht spreken; maar nu moet u me aanhooren." "Ja, ja lieve Abraham, maar op dit oogenblik..." "Ik kan niet langer wachten, Vader." "Maar Bentzen is daar alleen." "De dokter!" Abraham herinnerde zich opeens dien vreemden hoed. "Wat doet hij hier?"
Hij verstaat alles, wil U wel gelooven ...." "Ik geloof, dat er iemand bij mijne deur is," zei Lize. "Dag, buurman! ik kom wel eens weer kijken!" Ze kon niet langer aanhooren, wat de blinde man zei. "Mijne schuld! mijne schuld!" dacht ze aanhoudend. "O, je moest ook eens weten, wie je zoo ongelukkig gemaakt heeft!"
Integendeel, het was haar een verlichting voor hen te kunnen verzwijgen wat hun zooveel verdriet zou doen en tevens zich verschoond te zien van het aanhooren hunner veroordeeling van Edward, die waarschijnlijk zou voortspruiten uit overmaat van partijdige genegenheid voor haarzelve, doch die thans méér zou zijn, dan zij verdragen kon.
Bij het aanhooren van de lectuur der gravin en, terwijl hij Landau's naïeven of guitigen blik hij wist niet welke de beteekenis was op zich zag gevestigd, begon hij spoedig een eigenaardige zwaarte in het hoofd te gevoelen.
Had 's konings bode hun iets bijzonders te melden, zij konden niet anders dan van boven den muur hem aanhooren. "Het zij zoo!" riep mher Baudewijn. "Hebt gij des graven schat met u?" "Ja, wij hebben hem hier met ons", werd hem geantwoord. "Geheel?" "Ongeschonden en geheel, zooals Frumold, des graven rekenmeester hem volgens eene door hem geteekende lijst ons heeft ter hand gesteld."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek