Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 4 juni 2025


Nou had ze 't dan eens getroffen, nou had ze een behoorlijk dienstmeisje, een met 'n muts nog wel! en de armetierigheid van den dienst, waar zij hoorde, lag haar nog op 't gezicht... zooveel moeite deedt je om je fatsoen op te houden, en zoo'n kind had zich maar aan de deur te vertoonen en iedereen wist, dat daar schrale Aaltje de pot schafte.... 't Leek heel wat, een volle meid houden, maar als ze je niet op straat brachten met 'r verhalen, dan deden ze 't met 'r schooierige kleeren of 'r achterbuurtgezicht, of met 'r stumperige ziekelijkheid als deze....

't Was een Zaterdag avond 't heugt me als de dag van gisteren Aaltje was met de vaten bezig, Koendert met het zilver schuren en ik met het opbouten van nachtmutsen zoo goed weet ik het nog. Nu was het bij ons aan huis Zaterdags avonds altijd een druk geschel; slager, bakker, kruienier en zoo al meer omdat er bij mevrouw 's Zondags nooit van boodschappen-doen inkwam.

Zie, met de voeten in wollen kousen, op een gloeienden Januari wij schrijven herfstmaand zit Aaltje, de werkvrouw, knikkebollend het oogenblik af te wachten dat ze een boterham ontvangen, en verlof zal bekomen om huiswaarts te gaan.

Voorzeker, wie door opvoeding en beschaving een dieperen blik in het leven slaat, en fijner gevoelt dan de minder ontwikkelde en over 't algemeen meer grove gemoederen ten platten lande, hij zou onmogelijk zijn tranen hebben bedwongen, wanneer hij den oude had gadegeslagen terwijl de wieg, waarin ze allen hadden gesluimerd, bij 't klinken van den onbarmhartigen hamerslag voor tien stuivers aan een uitdrager werd gegund; toen dat toiletspiegeltje voor drie kwartjes een kooper bekwam; toen het spinnewiel, ja het spinnewiel! door Aaltje, bijgenaamd de gele bles, voor twee schellingen werd weggevoerd; toen maar neen, reeds genoeg, hij zou zich voor den grijsaard geplaatst en gezegd hebben: "Waarom blijft ge hier, oude man?

»Net een man!" riep Willemien. »En trotsch ook!" zei Jans. »Gistermiddag, toen Aaltje haar voor het eerst bediende, heeft ze geen woord met de meid gesproken, en uit een boek, dat naast haar bord lag, gelezen!" »Ik zou wel eens willen weten, wie ze hier kent!" meende Kee. »Laatst zei ze, dat ze heel vreemd was in Den Haag, en gisteren reed ze door het bosch langs de tent.

Deze edele naam wordt tegenwoordig nog slechts in den franschen form Adèle de eere waardig geacht om door »hollandsche dames" gedragen te worden, ofschoon hy in de formen Aaltje en Aaltien nog steeds voor en na in de friesche en saksische gouen van Nederland in gebruik bleef, en ofschoon nog menige edele Friesin, menige saksische vroue, die zich geenszins haren germaanschen volksaard schamen, met eere dien alouden, zinryken naam blyven dragen.

"Ja Aaltje, ik kom terstond," antwoordde het meisje een weinig onthutst, en, terwijl de werkvrouw met een: "Asjeblief," den aftocht blies, en de blonde haar minnaar verzocht, de nog brandende lamp uit te draaien, terwijl zij zelve de voorwerpen waarmede zij werkte opnam, prevelde Willem iets van: "Dat oude vel!" maar had geen tijd om een enkel woordje tot de beminde te spreken, want, geen vijf seconden na Aaltjes vertrek, was ook Elsje verdwenen.

De zaligheid van het nop hebben, van het zien trillen, indoopen, onderduiken van den dobber, en daarin, van het zuigen van een langwijlig aaltje, het leuteren van een zeurig postje aan den onmerkbaren hoek, is hem genoeg. Katvisch is hem even welkom als doop- en waterbaars. Katvisch is den Laienaar dierbaar!

Voor moeder, die haar kinderen zoo goed waarnam, kón het geheim niet verborgen blijven. Overtuigd zijnde, dat het toch nooit zou uitkomen, vond ze het dus niet bezwaarlijk, het restje voor Aaltje te werken. We moeten het met de kinderlijke gevoelens heel nauw nemen. Ze zijn heilig, als de onze. We mogen nimmer onwaar tegen kinderen zijn, al is het nog zoo goed bedoeld.

Mama De Milde was gekleed, 't geen in het onderhavige geval zeggen wilde, dat de kleine, bedrijvige huismoeder eene donkerbruine japon vol vetvlakken en een vervaarlijke muts met splinternieuw stroogeel lint droeg. De dames waren in druk gesprek. »Ze is na de koffie uitgegaan, en heeft tegen Aaltje gezegd, dat ze om drie uren zou terugkomen!" roept Willemien.

Woord Van De Dag

verheerlijking

Anderen Op Zoek