Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Ghy, vergeefsche Tolck te werden, En, oh armen, ick! en ick, Proye van mijn eigen strick. Sullen niet mijn eigen schachten Met de woeckerloon van krachten Keeren op het brosse bloot Van de schutter diese schoot? Oh! ick spel het langh te voren, Lieve Tolck! ick sal 't besmooren, 'k Heb geen' Lauwer op de muts Tegen sulcken blixem-bluts. Wil 's haer dan in bloed vermaecken?
De molens draaiden langzaam rond, en de verre huizekens blikten wit en rood. De overtollige boter-, pis en peerdebloemen in de weiden waren als levende plassen boter en melk. Een ganzendriehoek in de lucht, en uit het blauwe bosch het lachen van een ekster. "Oh," zei Pallieter, "er kome nog ballonnekes in te keurt."
De genade. «Oui, monsieur, je comprends, le don." «Preciso... le don... oh, comme j'aime le français.... Moi," (hij zei dat, als had hij den mond vol aan het woordje) «moi, je voudrais vivre toujours
Hedwig lachte mee en legde haar hoofd even tegen den kop van Bruce aan, die vond dat de vriendschap nu gesloten was en naar de kinderen terugliep. "Oh mam'selle! The new man'selle!" riepen de meisjes met eigenaardig welluidende stemmen, die Hedwig prettig in de ooren klonken. Toen vroegen zij met schalksche gezichtjes of zij binnen mochten komen. Hedwig knikte maar. Wat kon zij anders doen?
"Ach du liebe, kleine Tieka!" riep Hedwig en er sprongen haar tranen van blijdschap in de oogen. Want Tieka sloeg de armen om haar hals en drukte zich tegen haar aan. "Oh, I am glad, glad!" riep ze en zij beduidde de preutsche kamenier dat zij nu wel heen kon gaan; zij zelf zou "Fräulein" verder den weg wel wijzen.
»Wel dan zullen wij een reis rondom de wereld maken, dat is zeer eenvoudig," lachte Olivier Sinclair. Het was de kastelein van Caledonian-Hotel, die zich wanhopig aanstelde, toen hij het besluit zijner gasten vernam. Oh! als hij er de macht toe had, hoe zou baas Mac Fyne al die eilanden en die eilandjes, die het uitzicht van Oban aan de zeezijde benemen, hebben laten uit elkaar springen.
»Oh!" zei miss Campbell, »die leuning bederft wel wat het tooverpaleis van Fingal." »Maar wanneer zij nuttig is, moet men haar gebruiken," zei broeder Sam. »En zie, ik gebruik haar," vulde broeder Sib aan. Op raad van hun gids stonden de bezoekers een oogenblik stil bij den ingang van Fingals' spelonk.
"Indien wij ongelegen komen...," zoo luidt de afgebroken volzin, dien wij 't beleefdheidshalve noodig achten hem toe te voegen, al ware 't maar om hem welwillend jegens ons te stemmen. "Oh! pas du tout, kom binne!" klinkt het, en, zijne uitnoodiging gevolg gevende, bevinden wij ons weldra binnen de ruime loods, die des eigenaars gieterij, werkplaats en magazijn bevat.
Op een weg, die er blond in liep, en donker achter de boomstammen verloren kronkelde, gingen twee menschen, een man en een vrouw, elk met een zak op den rug. Toen riep er van ginder een koekoek, en de hemel ging weer toe. "Oh," juichte Pallieter dansend. "De botte zwelle lak moeders!" Het was de Lente die openberstte, de eerste verroering van het leven der aarde.
De zanger scheen zijn lied voor de vuist te maken, doorgaans het rijm treffende, zonder veel moeite te doen om er zin aan te geven; en de geheele troep stemde nu en dan in met het refrein: "Ho! ho! ho! boys, ho! Ho! yo! hi hi! oh!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek