Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Ze schudde vrij haren kop. Pipje! Wij hebben te saam aan u gedacht! Ze riep het als een zegepraal en ze prangde Ernest aan haar boezem. Ze riep waarlijk hard. Ze kuste hem. Nessie! Nessie! Mijn arme goede jongen! Mijn verdwaalde beste jongen! En weer kuste ze hem en riep ze op haar doode kindje. Maar hare stem brak. Hare armen verlamden.
Maar, arme Geertje! goede, brave, trouwe, godvruchtige Geertje! met ú gevoelen wij het diepste medelijden, daar u alras de bitterste en beleedigendste woorden zullen worden toegevoegd. En, zij bleef bedaard; zij sprak van een dierbaren en heiligen plicht dien zij vervulde. God was zij dankbaar, die haar zóó geleid had, dat zij het woord, eenmaal aan een vader gegeven, had kunnen gestand doen.
Een mijner zonen, die sedert als soldaat naar Afrika is vertrokken, een woestaard, een gevoellooze verkwister, was reeds meer dan eens, tot schande der arme Godelieve, aan hare kostschool gaan bellen om haar geld te vragen.
"Zuster," zeide hij, "zijt ge alleen in deze kamer?" Er ontstond een vreeselijk oogenblik, gedurende 't welk de arme portierster geheel van zich zelve raakte. De zuster sloeg de oogen op en antwoordde: "Ja."
Hij heeft de druk van de winter gevoeld en de vreugde wanneer »het seizoen" weer begon, zoals de vagantes en een Meester »Spervogel" of »Suchenwirt" en andere vogels van enigsins verdacht allooi ze gevoeld hebben. De wintertijd, wanneer de wereld van geel, rood en blauw, bleek en grijs geworden is en de kraaien krijsen en de vorst de kleine vogeltjes en de arme mensen plaagt.
De ekster rok traag hare vleugels uit, lengde haren hals, huiverde over geheel haar lijf, en zette zich weer rustig en thoope, met gevouwen pootjes, op den pot, die blauw en bollig te blinken zat. Het werd haar alsof ze zeggen zou: "Mijn arme Johan, wat moet er van u geworden?" Het oude huis op de Papenvest was eene herberg. Dagelijks ging er nu Johan Doxa.
Arkel hield zich, of hij dit niet bemerkte en ging op denzelfden koelen toon voort: "Het zou echter strijdig met alle menschelijkheid zijn, dat arme meisje, 't welk hard ziek schijnt en misschien wel in de hersenen gekrenkt is, de deur uit te zetten; en het zal daarom nuttig zijn, het oogenblik af te wachten, dat zij wat kalmer en bedaarder is, om haar te ondervragen, en zoodoende achter de waarheid te komen; ten einde te ontdekken, hoe wij met haar handelen moeten."
En ik zou klewang-wettende krygszangen slingeren in de gemoederen van de arme martelaren wien ik hulp heb toegezegd, ik, Multatuli. Redding en hulp, op wettelyken weg, waar het kan ... op wettigen weg van geweld, waar het moet. En dit zou zeer nadeelig werken op de Koffiveilingen van de Nederlandsche Handelmaatschappy!
Ziehier het gesprek der soldaten, dat Niemcewicz in zijn gevangenis afluisterde: "Eindelijk zullen we dan een czaar krijgen!" zei de een. Waarop de ander antwoordde: "Dat is in lang niet gebeurd. "Meer dan welletjes," zei de eerste, "maar ieder zijn beurt. Ik hoop dat nù onze arme gevangenen zullen vrijgelaten worden." "Er zullen groote veranderingen komen," zei een derde.
Dat was alles; maar hij begreep het en voelde zich verlucht, terwijl hij met een heel gewichtig gezicht tot zich zelf zei: "Ik wist wel, dat zij zich bedenken zou. Arme jongen, ik heb het ook doorgemaakt, en kan dus met hem meevoelen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek