Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Ziehier het gesprek der soldaten, dat Niemcewicz in zijn gevangenis afluisterde: "Eindelijk zullen we dan een czaar krijgen!" zei de een. Waarop de ander antwoordde: "Dat is in lang niet gebeurd. "Meer dan welletjes," zei de eerste, "maar ieder zijn beurt. Ik hoop dat nù onze arme gevangenen zullen vrijgelaten worden." "Er zullen groote veranderingen komen," zei een derde.
En as ik zoo leg, neemt ie een lepel kokende lijnolie en houdt die vlak boven mijn mond. "Mot je maar slikke," zeit ie. Maar ik doch': dat doet ie toch nooit. En 'n andere profester ving nog net een druppel op, die anders pardoes in me keel was gevalle ... "Toe was 't dus welletjes. "Doet wat je wil met die man" zeie ze in 't Latijnsch tege mekaar "maar hij is werkelijk doofstom."
"Welletjes," antwoordde Ruth, zette haar grijzen hoed af en ontblootte zoo een rond hoofdje, waarop de kwakerinnenmuts tamelijk zwierig stond, hoewel zij haar best deed om die met hare mollige handjes glad te strijken.
Wat zijn ouwe hem kon nalaten was de moeite niet waard. En hij, Japi, vond het nu welletjes ook. Hij was nu bezig zijn tijd te verstaren. Bereiken kon je toch niets. Hij scharrelde nog wat rond op de plaatsen waar i zich vroeger geamuseerd had. Speciaal hield i zich bezig met in rivieren te staren. In Dordrecht had i enkele weken starende versleten.
"Flauw wurm, hou je nou je mond, 't is welletjes", lachte de modelleur en even teruggaande in 't atelier haalde hij de photo en zei: Dáár! kijk nou zelf, 't is niet te zien hierop; dat beroerde Rembrandtieke licht liegt altijd, daar kan geen kat uit wijs worden! Niet? En mijn Tommie dan? riep triomfantelijk de oude juffrouw.
Voorleden vrydag was ik by eene hele vrome Mevrouw ten eeten, met Broeder Benjamin en nog ettelyke vromen, om een goed woord te spreken. Ik beval aan myne meid, onze Bregt, op Saartje te passen. Wat gebeurt er? Ik kom 's avonds met den Broeder welletjes en vriendelykjes thuis, ga naar 't zaaltje, roep; kryg geen antwoord.
Frits en Lien gaven haar samen een weekgeld, niet te hoog, toch welletjes. Elke week hield ze over. 's Morgens at ze weinig, 's avonds at ze niet 's middags moest het komen het, 't vet voor 't lange, zware, beenige lichaam. D
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek