Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Hij maakt groot lef en brengt me an bij die krijgsraad ... Ik spreek as 'n dolle stier van me af wat 'n wonder: d'r had 'r een an me wijfie geraakt! nou, en van da'k in Parijs dat Sjeneesche recht had geleerd, kon 'k netuurlijk die wet op me duim, zoo da'k met vlag en wimpel vrij wier gesproke met niks as twee dage prevoost. En hij?
Rtt! se sijn er uit, en Louwtje is er ook uit." Men bemerkt uit deze laatste woorden, dat Laurens zuiver in de leer was. "Ier selje nau kom te sien die alkemeene sontvloet. Daar ebje die arke Noë: Daar ebje die beeste, die kaan in de ark twee an twee.
Zóo had Eleazar ook eens gezeten. 't Wekte vage, benauwde herinnering an 'n
Beneden stond de meid. "Ben jij daar Mina?" "Ja juffrouw!" Uit het raam werd de huissleutel geworpen. De meid maakte de buitendeur open, veegde de voeten op de mat. In de keuken stak zij haar lamp an, keek in den spiegel. Ze had een hoofd, vuurrood, verhit van het loopen... Wat zou de ouwe binne zegge! Nou! "Mina!" "Ja juffrouw." "Kom eens hier met de olie."
Vlak bij het raam, op een muffend matras leien er vier, en in den kelder naast vodden en ton kropen twee jongens waarvan een al verdiende met vodden-sorteeren. Vroeger had Stella 'r ook geslapen, maar de jongens grooter geworden, deëen zoo smerig dat de armendokter 'r an te pas was gekomen.
Weinig! de menschen binnen d'r beu van geworden de een zeit: laat Dreyfus maar zitten, d'r is geen negotie als d'r zooveel te koop is in de kranten, een ander zeit: wat gaat mij Zola an , 'k heb nog nooit een cent aan hem verdiend en een derde moppert: Als ze in mijn café over Zola en Dreyfus beginnen, trampeneeren ze m'n boel.
Tha prestera, god sêid; men hwêrto thjanath thene hund an thina fêra hand. Hellênia andere, heth thene hårder nên skêper vmbe sin kidde at sêmene to haldande? hwat thene hvnd is inna thjanest thes skêphårder, bin ik in Fryas tjanest, ik mot ovir Fryas kidde wâka.
Krek of ie tegen Dries Popke, de half-wieze oet het warkhoes, kiekt, as die Zaoterdags 't buis met modder en kalk besmeerd en de bokse scheurd hef. »Waaromme laot ze toch die poorte daor zoo staon?" vrueg ik an een Grönninger pelietzie-diender. »Op order van den Staat en voor de hantikwiteit" zee ie en toe wus ik nog niks.
We hebbe d'r nou 'n machenetisseur bycheroepe, m'r 't wil nie vatte... 't m'nkeert 'm an de kleèrfenjanse fâ-de sonnebuul. Isset moooochelik... wat 'n mens al beleeft! En w'nneer komt-i... die kle ... klik... kleer... Dat leit 'm an de sénewe, juffre Sipperman. M'r nou het-i d'r slaapmussie, en d'r hempie waar ze-n-in gezweet het, weet uwe, en nou sel 't chou komme, seit-i. Wel mens, wat sech-i!
En zich aldus op dit standpunt geplaatst hebbend, herhaalde zij de verklaring die de barones eerst niet had willen aannemen. "Ik 'ad niet méér idee wat ik an 't kind gaf, dan ieder ander mensch zou 'ebben." De barones richtte hare gedachten op hoopvoller dingen, doch vergat niet Caddles natuurlijk flink de les te lezen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek