United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !


Κοιμητήριον· εν αυτώ το οικογενειακόν των Καπουλέτων μνημείον. ΠΑΡΗΣ Δος τον δαυλόν και πήγαινε. Παράμερα τραβήξου. Ή σβύσε τον καλλίτερα. Να με ιδούν δεν θέλω. Εσύ 'ξαπλώσου καταγής ‘ς τα έλατα αποκάτω, κ' έχε τ’ αυτί σου κολλητόν κάτω ‘ς την γην την κούφιαν απ' το συχνόν το σκάψιμον είν' άστρωτον το χώμα, και αν ‘ς το κοιμητήριον κανείς περιπατήση, θα τον ακούσης. Σφύριξε αμέσως που ακούσης.

ΕΥΝΙΚΗ. Έτσι, ε; Λοιπόν, οργίζομαι, Πρίσκιλλα, να μου φάνε τα κρέατα οι σκύλοι, αν να 'δώ τον Καίσαρα γονατιστό στα πόδια μου δεν κατορθώσω. Τώπα και θα το κάνω. Να μη σώσω. Σκλάβες, θεράπαινες, δούλες! ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ. Κυρία! τι σκέπτεσαι να κάνης; ΕΥΝΙΚΗ. Αστεία θάρρεψες πως σου τάλεγα; Τραβήξου στη γωνιά! Ελάτ' εδώ! Τώρα θα δης! Α! τον φονηά! Λύστε τα μαλλιά σας. . .

ΚΡΕΟΥΣΑ Πώς έχει ο γυιός του Αιόλου τη χώρα της Παλλάδας; ΙΩΝ Την έσωσε με όπλα και όχι με τα λόγια. ΚΡΕΟΥΣΑ Ο σύμμαχος δεν είνε και κάτοικος της χώρας. ΙΩΝ Κ' εγώ δεν έχω μέρος στο βιος το πατρικό μου; ΚΡΕΟΥΣΑ Το δόρυ κ' η ασπίδα, αυτά είνε το βιος σου. ΙΩΝ Απ' το βωμό τραβήξου κι' απ' του θεού τους τόπους ΚΡΕΟΥΣΑ Στη μάννα σου να δώσης της τέτοιες συμβουλές.

ΚΕΝΤ. Ω Ληρ, πορφυρογεννημένε, εσύ, οπού σ' ετίμησα ως βασιλέα πάντα, κι' ως δούλος σ' υπηρέτησα, και σ' είχα ως πατέρα, εσύ, που προστάτην μουτην προσευχήν μου σ' είχα... ΛΗΡ Το τόξον μου ετέντωσα· τραβήξου απ' το βέλος! ΚΕΝΤ Ας πεταχθή καλλίτερα κι' ας έμβητην καρδιάν μου! Αφού ο Ληρ είναι τρελλός, ας είν' ο Κεντ αυθάδης!

Τότες βαριά στενάζοντας της είπε ο γιος του Κρόνου «Κακές, πολύ κακές δουλιές μ' ανοίγεις με την Ήρα, και σύχυσες, σα με κεντάει με τα πικρά της λόγια· που κι' έτσι εκείνη αδιάκοπα μπρος στους θεούς μαλώνει 520 και μου φωνάζει πως βοηθάω τους Τρώες στους πολέμους. Μόνε τραβήξου τώρα εσύ μήπως σε νιώσει η Ήρα, κι' εγώ θαν τα φροντίσω αφτά να γίνουνε.

ΧΟΡΟΣ Σωπαίνω κι ό, τι ν’ το γραφτό μ’ όλους ας πάθω. ΕΤΕΟΚΛΗΣ Αντίς εκείν’ αυτό σου προτιμώ το λόγο, κι ακόμα επίσης απ’ τ’ αγάλματα τραβήξου και κάμ’ αυτό που σου ζητώ° κ’ έτσι κατόπι θεάρεστον άγιο ολολυγμό να παιανίσης, ελληνική συνήθεια θυσίας ύμνο, θάρρος στους φίλους, βγάζοντας εχθρών το φόβο.