United States or Kuwait ? Vote for the TOP Country of the Week !
Δεν είπεν άλλο. Χαμήλωσε και τα μάτια. Ούτ' εγώ μπόρεσα να την τηράω περισσότερο κατά πρόσωπο γιατ' ο λόγος της τούτος άναψε θέρμη μες τα μελίγγια μου. Ύστερ' από καμμιά δεκαριά μέρες απαντηθήκαμε σ' ένα στενό κατηφορικό δρόμο του χωριού. Εγώ ανέβαινα κι αυτή κατέβαινε. Βαστούσε στ' αριστερό χέρι της κατιφένιο σακκουλάκι, πλουμισμένο με μετάξι απ' όξω και γιομάτο από βιβλιαράκια. Ήταν πρωί ακόμα.
Κι' αυτή μου είπε κοκκινισμένη στο πρόσωπο: — Μ' είχε συνεπάρει . . . κάποια συλλογή ... η πρωινή νύστα, . . . το ξημέρωμα . . . ξέρω κ' εγώ . . . το τραγούδι σου . . . Δεν είπεν άλλο. Χαμήλωσε και τα μάτια. Ούτ' εγώ μπόρεσα να την τηράω περισσότερο κατά πρόσωπο γιατ' ο λόγος της τούτος άναψε θέρμη μες τα μελίγγια μου.
Σ' εσένα αιστάνομαι και ζιώ, και ζωντανός κινιούμαι. Σ' εσένα ύπαρξι ζωής, και αίστησι δοκιούμαι. Μακριά από σένα όσα θωρώ, τα βλέπω πάντα ξένα. Δεν τα ξετάζω παντελώς· δεν είναι για τεμένα, Και τα τηράω ξώκάρδα χωρίς να τα λογιάσω. Γιατί σε ταύτα αδιάφορος δεν έχω τι να χάσω. Κι' αυτά που λέγω, Φύλλι μου, σωστά θελά το νιόσεις, Ευτύς οπού το γράμμα μου με προσοχή αναγνώσης.
Λέξη Της Ημέρας