United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αξιομνημόνευτος δε είναι η βασιλεία του και δι' άλλα έργα ων τα επισημότερα είναι τα εξής. Εξηκολούθησε κατά των Μιλησίων τον πόλεμον τον οποίον είχεν αρχίσει ο πατήρ του, και ιδού πώς διεύθυνε τας εχθροπραξίας του εναντίον της πόλεως ταύτης.

Είπε και την πολεμάρχον θεάν είχε νοήσει. 210 και αλλούθε της εκραύγαζαντο μέγαρο οι μνηστήρες· ο Αγέλαος την ωνείδισε, Δαμαστορίδης, πρώτος· «Μέντορα, μη καταπεισθήςτα λόγια του Οδυσσέα, βοηθός εκείνου πόλεμον να κάμης των μνηστήρων· ότι από τώρα η γνώμη μας το εξής αποφασίζει· 215 κείνους τους δύο, τον υιόν ομού και τον πατέρα, αφού φονεύσουμε, και συ θα πέσης, όπως κείνα, 'που εδώ να πράξης βούλεσαι, πλερώσ' η κεφαλή σου. και αφού σας αφαιρέσουμε την ζήσι με το ξίφος, όσ' έχεις μες το σπίτι σου και όσ' έξω, αυτά με κείνα 220 του Οδυσσέα θα ενωθούν και μες τα μέγαρά σου δεν θέλει αφήσουμε να ζουν τ' αγόρια σου κ' η κόραις, ουδ' η γυνή σου να γυρνάτην πόλι της Ιθάκης».

Το γεγονός τούτο υπήρξε διά τους Έλληνας το μάλλον σπουδαίον εξ όσων συνέβησαν κατά τον πόλεμον εκείνον· και κατά την γνώμην μου, εξ όλων εκείνων, τα οποία εξετέλεσαν οι Ελληνες και τα οποία γινώσκομεν εκ παραδόσεως, τούτο υπήρξε και διά τους νικήσαντας ενδοξότατον, και διά τους νικηθέντας καταστρεπτικώτατον.

Φόβον δεν έχεις παντελώς· να ιδώ καλά το πόσον Μέσα εις όλους είμ' εγώ θεά ατιμασμένη. Κι' ο συννεφοσυνάχτης Ζευς καταπειράχθη, κ' είπεν Ω 'ς τα κακά! Θα κάμεις δα να μ' εχθρευθή η Ήρα, Οπόταν μ' ονειδιστικαίς 'μιλίαις με συγχίζη. Αυτή μπρος τους αθάνατους θεούς με βρίζει κ' έτσι Πάντα, και λέειτον πόλεμον βοηθώ τους Τρωαδίτας.

Και το έν και το άλλο μέρος δεν εμελέτων μικρά σχέδια, αλλ' ητοιμάζοντο δυνατά προς πόλεμον. Και δεν πρέπει να απορώμεν διά τούτο, διότι πάντοτε κατά την έναρξιν έργου τινός οι άνθρωποι αναπτύσσουν πλειότερον ζήλον. Τότε δε η νεολαία πολλή μεν ήτο εις την Πελοπόννησον, πολλή δε και εις τας Αθήνας, η οποία ένεκα απειρίας εζήτει ευχαρίστως να περιπλακή εις πόλεμον.

Μα έως εδώ δεν εστάθη η φήμη του επειδή και παύοντας αυτός ο πόλεμος, εσηκώθησαν άλλοι δύο Βασιλείς εναντίον του Καπαλκάμ. Όθεν αυτός ο Βασιλεύς εγύρισε τα άρματά του εναντίον αυτών των νέων εχθρών και τότε πάλιν ο υιός του Αμπτουλά έδειξε και εις αυτόν τον πόλεμον περισσοτέραν ανδρείαν από τον άλλον.

Μετά τούτο ο Κριτίας αναλαμβάνει ν' αφηγηθή τον πόλεμον, όστις ηγέρθη ποτέ μεταξύ των εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών και εκείθεν αυτών, οικούντων λαών. Ίνα δε κινήση το περί του πολέμου τούτου ενδιαφέρον, επιχειρεί να γνωρίση εις τον αναγνώστην τους δυο αντιπάλους λαούς, ήτοι τους τότε Αθηναίους και τους κατοίκους της νήσου Ατλαντίδος.

Μετά ταύτα οι Λακεδαιμόνιοι επεχείρησαν τον ιερόν καλούμενον πόλεμον, και καταλαβόντες το εν Δελφοίς ιερόν παρέδωκαν αυτό εις τους Δελφούς. Αλλ' ύστερον πάλιν οι Αθηναίοι μετά την αποχώρησιν αυτών πέμψαντες στρατόν και καταλαβόντες το παρέδωκαν εις τους Φωκείς.

Μέχρι τούτου δεν επρόκειτο ειμή περί αρπαγών του ενός μέρους ή του άλλου· αλλ' από της στιγμής ταύτης οι Έλληνες εγένοντο αίτιοι σπουδαιοτέρων αδικημάτων, διότι αυτοί πρώτοι έφερον τον πόλεμον εις την Ασίαν και όχι οι Πέρσαι εις την Ελλάδα.

Εκτιμώντες λοιπόν, ω άνδρες σύμμαχοι, το κρίσιμον των περιστάσεων εις τας οποίας ευρισκόμεθα, και προσέτι την σπουδαιότητα των λόγων ημών ψηφίσατε τον πόλεμον, μη φοβούμενοι το στιγμιαίον δεινόν, αλλά την απ' αυτού μέλλουσαν να προκύψη διαρκή ειρήνην· διότι διά μεν του πολέμου επί πλέον στερεώνεται η ειρήνη, διά δε της ησυχίας δεν αποτρέπεται ο πόλεμος.