Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Ιουνίου 2025
Είναι δε δίκαιον και περί της διασώσεως των πολεμικών τεχνιτών, δηλαδή των στρατηγών και όσοι είναι τεχνίται εις τοιαύτα πράγματα, να ειπούμεν εν παρέργω ότι γενικώς τους ενθυμήθημεν μαζί με τους τεχνίτας, διότι και αυτοί είναι τεχνίται καθώς εκείνοι. Εάν όμως αποκτήση κανέν καλόν έργον εκ των πολεμικών χωρίς να αποδώση τας τιμάς, ο νόμος θα τον κατακρίνη.
Συνεκάλεσε λοιπόν όλους τους στρατηγούς και αξιωματικούς τους συγκροτούντας το εν Ελευσίνι στρατόπεδον και ωμίλησεν ούτω· «Το φρούριον των Αθηνών κινδυνεύει και η πτώσις του θέλει είναι πτώσις όλης της Στερεάς Ελλάδος· δεν έχει εις άλλους τας ελπίδας του, παρά εις ημάς· δεν είναι εντροπή μας να το αφήσωμεν απροστάτευτον;» Όλοι ομοφώνως απεκρίθησαν ότι προσφέρουσι και την ιδίαν των ύπαρξιν διά την σωτηρίαν του φρουρίου. «Λοιπόν, επανέλαβεν ο Καραϊσκάκης, εγώ δεν βλέπω άλλον τρόπον αρμοδιώτερον και προχειρότερον, ειμή να δεχθή να εισέλθη εις το φρούριον επί κεφαλής της αποσταλησομένης εις αυτό βοηθείας είς από ημάς, όστις ήθελεν έχει ιδιαίτερον στρατιωτικόν σώμα, το οποίον να τον αγαπά ενταυτώ και να τον σέβεται· διά να μην αποτύχωμεν δε και ταύτην την φοράν, το οποίον θέλει είναι ολεθριώτατον, δύω βλέπω αρμοδιωτέρους, τον εαυτόν μου και τον στρατηγόν Κριζιώτην». Επειδή δε είπον μερικοί ότι δεν συμφέρει ο Γενικός αρχηγός να κλεισθή μέσα εις το φρούριον, αλλά να μείνη έξω και να προσπαθή περί διαλύσεως της πολιορκίας· — «Εκτός τούτου, επρόσθεσεν ο Καραϊσκάκης, ενώ δεν ημπορώ να χρησιμεύσω εις το φρούριον, όσον ο αδελφός μας Κριζιώτης· διότι πρώτην φοράν πατώ ταύτα τα χώματα· ο δε Κριζιώτης ως διατρίψας πολύν καιρόν εις τα εδώ γνωρίζει και τας θέσεις και τους κατοίκους και προ πάντων, διά τας οποίας έχει σχέσεις μετά των εν τω φρουρίω πολεμικών, θέλει κατασταθή σεβαστός εις τους πολιορκουμένους και θέλει διαθέσει άριστα τα πράγματα του φρουρίου». Όλοι ομοφώνως επαίνεσαν την γνώμην του Καραϊσκάκη και παρεκίνησαν τον Κριζιώτην διά να δεχθή το πράγμα.
Ομοίως ως να πάσχει έν σώμα και αφού λάβη ιατρικήν κάθαρσιν να νομίζη τότε ότι είναι εις την καλλιτέραν κατάστασιν, εις δε το σώμα, το οποίον ούτε έλαβε καν ανάγκην καθάρσεως, να μη δίδη καμμίαν προσοχήν, επίσης δε και όταν κανείς σκέπτεται διά την ευτυχίαν της πόλεως ή και του ατόμου ούτω πως, ούτε πολιτικός θα ήτο καθώς πρέπει, εάν αποβλέπη μόνον προς τα εξωτερικά πολεμικά ζητήματα, ούτε νομοθέτης ακριβής, εάν δεν νομοθετή μάλλον τα ζητήματα του πολέμου χάριν της ειρήνης παρά τα ζητήματα της ειρήνης χάριν των πολεμικών.
Αλλά και όστις είναι άφοβος ως προς αυτά δεν είναι ανδρείος, τον λέγομεν όμως τοιούτον, επειδή ομοιάζει. Διότι μερικοί, ενώ είναι δειλοί εις στιγμάς πολεμικών κινδύνων, είναι γενναιόδωροι και ως προς την απώλειαν χρημάτων έχουν γενναιότητα. Ούτε βεβαίως είναι κανείς δειλός, εάν φοβήται μήπως προσβληθούν τα παιδιά του και η γυναίκα του, ή μήπως τα φθονήσουν ή πάθουν κανέν παρόμοιον.
Εδήλωσε δε ότι πάντες ήσαν ναύται και μάχιμοι εις τα του Φιλοκτήτου πλοία· διότι έκαμε τοξότας όλους τους κωπηλάτας. Δεν φαίνεται δε πιθανόν να υπήρχε πολύ πλήρωμα εκτός των βασιλέων και των εχόντων μεγάλα αξιώματα, προκειμένου άλλως τε και να διέλθωσι το πέλαγος μετά πολεμικών σκευών και των πλοίων μη όντων καταφράκτων, αλλά κατά τον παλαιόν τρόπον επί το ληστρικώτερον εξωπλισμένων.
Αλλά προς μείζονα ταλαιπωρίαν του νοός μου ο μεν Περραιβός, αφού εν τη εισαγωγή των πολεμικών αυτού απομνημονευμάτων ανηλεώς επιτίθεται κατ' εκείνων οίτινες εξ αγνοίας διαστρέφουσι την τε χρονολογίαν και τα άθλα της επαναστάσεως, περιγράφων την μάχην και θέλων εκ προθέσεως να σημειώση την αξιομνημόνευτον εποχήν, διαβεβαιοί μετά παρρησίας ότι αύτη συνέβη κατά την 14 Απριλίου, «π έ μ π τ η ν τ η ς δ ι α κ α ι ν ησ ί μ ο υ.» Τούθ' όπερ και ο Κύριος Σπηλιάδης παρεδέχθη άνευ αντιρρήσεως. — Ο δε Φιλήμων αποτόμως διακηρύσσει ότι συνεκροτήθη τη 23η «η μ έ ρ α τ ο υ αγ ί ο υ Γ ε ω ρ γ ί ο υ» — . Ο τελευταίος ούτος ισχυρισμός στηρίζεται εφ' όλης εν γένει της χρονολογίας του Ιστορικού Δοκιμίου, κυρίως δε επί της επιστολής του Νικολάου Νάκου, Ιωάννου Στάμου, Ιωάννου Φίλωνος και Βασιλείου Βούσγου προς τον Γεώργιον Κόκκινον και Νικόλαον Μανούσκον ημερολογημένης τη 19 Απριλίου, δι' ης αγγέλλεται η άλωσις της Υπάτης καθ' α έγραφεν εις αυτούς ο Διάκος, Αν λοιπόν η επιστολή εγράφη τη τρίτη του Θωμά πώς είναι δυνατόν να συνέβη η εν Θερμοπύλαις καταστροφή κατά την πέμπτην της διακαινησίμου και να μη γίνεται περί αυτής λόγος εν τω εγγράφω;
Εάν, όμως και εν απουσία της λάβω την υπόσχεσίν σου, ας μείνη εις τα δώματα της η κόρη, διότι κοσμεί αυτήν η σεμνότης. Η αιδώς πρέπει να τηρήται, αλλ' εφ' όσον μόνον είναι δυνατόν. ΑΧΙΛΛΕΥΣ Όχι, βασίλισσα, μη φέρης προ εμού την κόρην σου. Δεν πρέπει να δώσωμεν αφορμήν εις ψευδείς κακολογίας, διότι στρατός μένων συνηγμένος και αργός πολεμικών ασχολιών, αγαπά να κακολογή τους άλλους.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν