Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Εις την κατάστασιν που ευρίσκονταν του βασιλέως το πνεύμα, ημπορούσα χωρίς φόβον να φανερωθώ έμπροσθέν του.
Εκείνην δε την νύκτα ο βασιλεύς κράζει τον βεζύρην εις την σκηνήν του και του παραγγέλλει μυστικά να προσμείνη εκεί με όλην την παράταξιν, έως που να γυρίση αυτός οπίσω· διότι δεν ησυχάζει το πνεύμα μου, έως που να μάθω την αιτίαν του φαινομένου· έτσι λέγει του βεζύρη.
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Ούτ' εγώ, Κύριε, ΑΜΛΕΤΟΣ Τι λέγετε λοιπόν; Α! πότε ανθρώπου φρένες φαντάσθηκαν αυτά; Το μυστικό κρατείτε; ΟΡΑΤΙΟΣ και ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Ναι, Κύριε, 'ς τον Θεόν. ΑΜΛΕΤΟΣ Εις την Δανίαν όλην δεν σώζεται κακούργος 'πού να μη 'ναι αχρείος γνωστός. ΟΡΑΤΙΟΣ Να μας διδάξη τούτο, Κύριέ μου, δεν είναι ανάγκη πνεύμα να 'βγη από τον τάφον.
ΠΡΟΣΠ. Πνεύμα, έκαμες την τρικυμία καταλεπτώς καθώς εγώ σου επρόσταξα; ΑΡΙΕΛ. Δεν άφησα το παραμικρό.
Αυτή ανταμώνει εις την ωραιότητα ένα πνεύμα τόσον νόστιμον και επιτήδειον, αυτή ηξεύρει διάφορες γλώσσες· ομοίως ακόμη την αριθμητικήν, γεωγραφίαν, φιλοσοφίαν, μαθηματικήν, τους νόμους και κοντολογής όλες τες επιστήμες· μα η ωραιότης της και η μάθησίς της μένουν εις τα σκότη, από μίαν σκληροκάρδιον απανθρωπότητα που έχει χωρίς παράδειγμα.
Φθάνοντας λοιπόν η νύκτα επήγα κατά την συνήθειαν εις την Σχυρίναν. Τότε ο πατέρας της και αυτή ευθύς που με είδαν, επρόσπεσαν εις τους πόδας μου, ζητούντες μου βοήθειαν. Εγώ έμεινα αντραλωμένος διά την ζήτησιν που μου έκαμαν, μα με όλον τούτο δεν έχασα το πνεύμα μου· έκαμα διά να σηκωθούν, και τους εβεβαίωσα πως δεν θέλω λείψει διά να τους κάμω την ζήτησιν.
ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τέλος εις την υπόθεσιν αυτήν καλόν εδόθη. — Βασιλειά μου σεπτέ, σεπτή Βασίλισσά μου, εάν έμελλ' εδώ να στρώσωμε ομιλίαν, ποιαν πρέπει να 'χη θέσιν η Μεγαλειότης, τι 'ναι το σέβας, και διατί 'ναι η 'μέρα ημέρα, η νύκτα νύκτα, και ο καιρός καιρός, θα ήταν αυτό χαμός καιρού, νυκτός και ημέρας· όθεν, αν το πνεύμα ψυχήν την συντομίαν έχει, και σώμα και στολίδι την πολυλογίαν, θα 'μαι συντομολόγος.
Εν τούτοις, εξ όσων ηδυνήθην ν' αντιληφθώ, την προς την εγκυκλοπαιδικήν μόρφωσιν ροπήν του Μανώλη, ως και το σατυρικόν του πνεύμα, ούτος εκληρονόμησε μάλλον εκ των προς μητρός συγγενών, και δη εκ των δυο αδελφών του πάππου και ομωνύμου του Μανώλη Ροδοκανάκη, Φραγκούλη και Σταματίου. Ο Σταμάτιος Ροδοκανάκης ήτο έτι μάλλον καινοτόμος και νεωτεριστής.
Αρχίζει με κραυγήν οδύνης και αγανακτήσεως· πρώτην φοράν διέρχεται από το πνεύμα του το απαίσιον φάσμα της αυτοκτονίας ως μέσον διά να αποφύγη ακατόρθωτον αγώνα εις έναν κόσμον, όπου αυτός αισθάνεται ότι δεν έχει τόπον, όπου δεν δύναται να εκπληρώση καμμίαν φιλάνθρωπον αποστολήν.
Δεν ήτο διά πνεύμα οποίον το της Μάρθας να διακρίνη τας εναλλασσούσας σκέψεις περί σωματικού και πνευματικού θανάτου, αίτινες ήσαν ηνωμέναι εν τη βαθεία ταύτη εκφράσει· αλλά χωρίς να σταθή και να εμβαθύνη, η πιστή αγάπη της έδωκε την απάντησιν: «Ναι, Κύριε, πιστεύω ότι Συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ερχόμενος εις τον κόσμον».
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν