United States or Botswana ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μαζί μου διεσκέδαζαν οι σύντροφοί μου όλοι, κι' όταν ορθός απήγγελλον χωρία του Ομήρου, 'γελούσαν και οι Έλληνες, 'γελούσαν κι' οι χαχόλοι. και ήκουα τα σκώμματα βαναύσου ποδογύρου. Εις ό,τι και αν ήθελα ωραίον να ειπώ, τα βέλη με ετόξευαν της ειρωνείας όλων, με άλλους λόγους δηλαδή, χωρίς να εντραπώ, σας λέγω ότι έπαιζα Αγαθοπούλου ρόλον.

Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου σκέψεως αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια», του Όμηρου.

Τι ήταν του Ομήρου οι ήρωες μπροστά σ’ αυτές τις γυναίκες που μάχονταν: αγκώνας με στήθος, νύχι με μάγουλο, δόντι με κρέας, κλωτσιά με κοιλιά!

Διότι, φίλε μου Σωκράτη, δι' αυτούς τους λόγους του Ηρακλείτου, ή καθώς συ λέγεις του Ομήρου και των άλλων ακόμη αρχαιοτέρων, όσοι ευρίσκονται εις τα μέρη της Εφέσου και καυχώνται ότι είναι έμπειροι οι ίδιοι μεν δεν είναι ικανοί να συζητήσουν καλλίτερον από τους εξωφρενικούς. Διότι πραγματικώς μετακινούνται και αυτοί καθώς λέγουν τα συγγράμματα.

Ήκουσα δε αυτόν να λέγη και προς ένα νομομαθή, ότι οι νόμοι κινδυνεύουν να είνε άχρηστοι, είτε διά τους κακούς, είτε διά τους χρηστούς γίνονται• διότι οι μεν καλοί δεν έχουν ανάγκην νόμων, οι δε κακοί δεν γίνονται καλλίτεροι υπό των νόμων. Εκ των στίχων δε του Ομήρου επανελάμβανε συνήθως τον εξής• Κάτθαν' ομώς ότ' αεργός ανήρ ότε πολλά εοργώς. Τον Θερσίτην εθεώρει ως καλόν Κυνικόν ρήτορα.

Ιδού και ο μέγας τρόμος Της Ασίας γης, η Σάμος· Πλέξε δι' αυτήν τον στέφανον Υμνητικόν και αιώνιον Λυρική κόρη. Αυτού, ενθυμάσαι, εγέμιζες Του τέιου Ανακρέοντος Χαρμόσυνον κρατήρα, Κ' έστρωνες διά τον γέροντα Δροσόεντα ρόδα. Αυτού, του Ομήρου εδίδασκες Τα δάχτυλα να τρέχουσι Με την ωδήν συμφώνως, Όταν τα έργα ιστόρη Θεών και ηρώων.

Το μέγιστον και ανυπέρβλητον ποιητικόν μνημείον της παγκοσμίου σκέψεως αποτελούν αι δύο θαυμασταί εποποιίαι Ιλιάς και Οδύσσεια του Ομήρου.

Επιβλητικόν! Όλον μεγάλας λέξεις μου λέγεις! Τώρα θα μου απαγγείλης και κανένα στίχον του Ομήρου. — Άκουσέ με, επανέλαβεν ο Λιάκος μεταβαλών ύφος. Κ' εγώ κατά πρώτον εθεώρησα το πράγμα καθώς συ. Αλλ' αφού εσκέφθην καλλίτερα, επείσθην ότι η πρώτη μου εντύπωσις δεν ήτο η ορθή.

Είνε φοβερά κακόγλωσσος και μόνον εις αυτό έχει ασκηθή. ΕΡΜ. Καλά, δείξε μας το σπίτι. ΟΡΦ. Είνε αυτό εκεί πλησίον. Εγώ απομακρύνομαι, διότι ούτε να με ίδη, ούτε να τον ίδω θέλω. ΕΡΜ. Για σταθήτε. Δεν είνε γυναικεία φωνή αυτή που απαγγέλλει στίχους του Ομήρου; ΦΙΛΟΣ. Βέβαια• αλλά ας ακούσωμεν τι λέγει. ΔΡΑΠ. Εχθρός γαρ μοι κείνος ομώς αΐδαο πύλησιν, ός χρυσόν φιλέει μεν ενί φρεσίν, άλλο δε είποι.

Τοιαύτα δε έπραξα, ενώ είμαι βάρβαρος και άγευστος της Ελληνικής παιδείας και ούτε τας Ραψωδίας του Ομήρου γνωρίζω απ' έξω όπως αυτός, ούτε τον σοφόν Αριστοτέλη είχα διδάσκαλον, τα πάντα δε οφείλω εις την ευφυίαν μου. Και δι' αυτά υποστηρίζω ότι είμαι καλλίτερος του Αλεξάνδρου.