United States or Martinique ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ευχαρίστως δε και διά πολλών χρημάτων θα ηγόραζα φάρμακον εξ εκείνων τα οποία, ως ήκουσα, δίδουν την λησμοσύνην, διά να μη μου προξενήση τίποτε κακόν η ανάμνησις αυτών διατηρουμένη• διότι νομίζω έκτοτε ότι βλέπω τέρατα και δαίμονας και Εκάτας.
— Τον δυστυχή! υπέλαβον μετά τινας στιγμάς, καθ' ας η ανάμνησις της προσφάτου καταστροφής κατέπνιξεν αμέσως την στιγμιαίαν μου αγανάκτησιν. Τον κατέστρεψεν ο ακοίμητος εκείνος πόθος του χρηματισμού, οποίος έβοσκεν άγριος εις τα στήθη του.
Προς στιγμήν του επήλθεν η ιδέα να φασκελώση κτίστας και κτίριον και να πάρη τα βουνά αλλ' η ανάμνησις της σκηνής του τελάρου τον ανεχαίτισεν. Ημπορούσε πλέον να ζήση μακράν της Πηγής; Ο Τερερές άλλως ήτο εκεί, καιροφυλακτών να του αρπάση την ευτυχίαν του.
Της πόλεως δε και του πολιτεύματος και της νομοθεσίας, διά τα οποία τόρα ημείς συζητούμεν, άραγε νομίζομεν κάπως ότι απέμεινε ακόμη και απλή ανάμνησις; Διόλου μάλιστα. Λοιπόν δεν προήλθαν από εκείνην την κατάστασιν όλα τα σημερινά μας πράγματα, δηλαδή αι πόλεις και τα πολιτεύματα και αι τέχναι και οι νόμοι, και η μεγάλη μεν κακία, αλλά συγχρόνως και η μεγάλη αρετή; Πώς το εννοείς;
Σωκράτης Δεν ήσαν δε αι γνώμαι του αύται έμφυτοι εις αυτόν; ή όχι; Μένων Ναι. Μένων Φαίνεται. Μένων Φαίνεται. Σωκράτης Λοιπόν χωρίς κανείς να τον διδάξη αλλ' απλώς μ' ερωτήσεις ανέλαβε μόνος του από τον εαυτόν του την επιστήμην; Μένων Βέβαια. Σωκράτης Το δε να παίρνη κανείς την επιστήμην από τον εαυτόν του δεν είναι μόνον απλή ανάμνησις; Μένων Αναμφιβόλως. Μένων Ναι.
Η ανάμνησις του «μεγάλου σκοτιδιού» εφάνη ως να ηλέκτρισε τον Καπετάνιον. — Εγώ το θυμούμαι το μεγάλο σκοτίδι, είπε. Θάμουνε οκτώ χρονώ. Όλοι εστράφησαν με προσοχήν και περιέργειαν μεγάλην προς τον γέροντα, ο δε Σμυρνιός διέκοψε και αυτός την εργασίαν του διά ν' ακούση.
Τώρα δε ακόμη και μόνον η ανάμνησίς της με ανακατόνει. ΑΠΟΛ. Και διά ποίον λόγον, ω Ζευ, ο άνθρωπος εκείνος απέθανε κατ' αυτόν τον τρόπον; Ή τι καλόν ήλπιζε διά να πέση εις το πυρ και απανθρακωθή; ΖΕΥΣ. Την αυτήν ανοησίαν δεν έκαμε προηγουμένως και ο Εμπεδοκλής, ο οποίος επίσης ερίφθη εντός του ηφαιστείου εις την Σικελίαν;
Και εδοκίμασεν αληθή οδύνην, όταν μίαν ημέραν έλαβε δύο λέξεις του, δι' ων τον επληροφόρει ότι φεύγει μακράν, εις αναζήτησιν τύχης. Έκτοτε τον έχασε και παρέμεινεν εις την μνήμην του το σχολικόν τούτο επεισόδιον ως γλυκύπικρος ανάμνησις. Ο καιρός παρήρχετο εν τω μέσω των ασχολιών του των επιστημονικών, των κόπων του των ανενδότων.
Ηδονική όμως είναι του μεν παρόντος η ενέργεια, του δε μέλλοντος η ελπίς, του δε παρελθόντος η ανάμνησις. Είναι δε ηδονικώτερον ό,τι υπάρχει με την ενέργειαν, ομοίως δε και το αγαπητόν. Και λοιπόν διά μεν τον εκτελεστήν διατηρούνται τα έργα ― διότι το καλόν απαιτεί πολύν καιρόν ― ενώ διά τον ευεργετηθέντα παρέρχεται η χρησιμότης.
Όπισθεν αυτών προφυλαττόμενοι οι πολεμισταί εγέμιζον τα όπλα και έπειτα προβάλλοντες την κεφαλήν ετουφέκιζον. Το απέναντι ύψωμα δεν είχε βράχους, αλλά τα δένδρα εκεί ήσαν πυκνότερα, και όπισθεν αυτών επροφυλάττοντο οι αντίπαλοί μας. Όλα ταύτα μένουν εις την μνήμην μου, ως ανάμνησις ονείρου. Έν μόνον ενθυμούμαι ζωηρώς: τον ποταμόν κάτω εις την κοιλάδα.
Λέξη Της Ημέρας