United States or Bangladesh ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik ga naar het infernalium," zeide de overste en verwijderde zich. "Dat is Jawschin," antwoordde Wronsky op een vraag van Turowzin, terwijl hij plaats nam op een nog vrijen stoel aan hun tafel. Hij nam het hem aangeboden glas aan en bestelde nog een flesch.
Hij zal ook wel spoedig komen." De officier met zeer rechte houding en steeds lachende oogen was een Petersburger, Gagin genaamd. Turowzin stelde ze aan elkander voor. "Ah, daar is Oblonsky ook reeds." "Ben je ook nu eerst gekomen?" vroeg deze Lewin naderend. "Goeden avond!" Bij een vischsoep liet Gagin terstond champagne komen en des vier glazen werden gevuld.
Hij trof hier en daar oudere en jongere, hem bijna niet meer bekende lieden aan. Daar zaten Swijaschsky en Tscherbatzky, Newadewsky, de oude vorst, Wronsky en Sergej Iwanowitsch. "Hierheen, Lewin!" riep de goedhartige stem van Turowzin, die bij een jong officier zat. Naast hen stonden nog twee onbezette stoelen. Lewin naderde hen verheugd. "Daar zijn nog twee plaatsen voor u en Oblonsky.
Het bewustzijn, dit doel niet te kunnen bereiken, benauwt haar en drukt haar neder." "En ik voel mij benauwd en neergedrukt, dat men mij niet als minne in het weeshuis wil aanstellen," hernam de oude vorst tot groote blijdschap van Turowzin, die van lachen de asperge met het dikke einde in de saus doopte. Allen, behalve Lewin en Kitty, hadden aan dit algemeen gesprek deelgenomen.
De goedhartige Turowzin gevoelde zich blijkbaar niet op zijn plaats, en het lachen zijner dikke lippen, toen Stipan binnen kwam, scheen te zeggen: "Nu, vriendje, hier heb je mij onder pleizierige lui geplakt! In het Chateau de fleurs behoor ik beter thuis!"
"Neen, ik rook niet," zeide Karenin kalm, alsof hij uitdrukkelijk toonen wilde, dat hij het gesprek niet vreesde en wendde zich toen met een koelen lach tot Peszow: "Mij dunkt, dat de grond daarvoor in de gesteldheid der dingen zelf is te zoeken," zeide hij en wilde tot iets anders overgaan. Maar plotseling zeide Turowzin tot hem: "Heeft u reeds van Wassja Priasnitschnikow gehoord?
Het liep al naar zes uur en reeds waren eenige gasten verschenen, voor de gastheer zelf te huis was gekomen. Hij kwam te gelijk met Peszow en Kosnischew binnen. In het salon bevonden zich reeds vorst Tscherbatzky, de vader, en de jonge Tscherbatzky, verder Turowzin, Stipans metgezel bij zijn drinkgelagen, een goedhartige jonkman van vijf en twintig jaren, en Kitty.
"Hoe lustig lacht die Turowzin," zeide Lewin en bewonderde Turowzins vroolijke oogen en huppelende houding. "Kent u hem al lang?" vroeg Kitty. "Wie kent hem niet?" vroeg Lewin. "Ik zie echter, dat u hem voor een verkeerd mensch houdt." "Niet voor een verkeerd, maar voor een onbeduidend mensch."
Hier verliet de oude vorst Lewin en deze begaf zich op weg om Oblonsky en Turowzin op te zoeken, wier gezelschap hem het aangenaamst was. Hij vond Turowzin in de billardkamer en Stipan Arkadiewitsch in de deur in gesprek met Wronsky. "Niet, dat zij zich juist verveelt, maar dit onzekere en onbesliste in haar toestand...." hoorde Lewin Wronsky zeggen en wilde zich verwijderen.
En denk eens," sprak zij zacht, "hij had zulk een medelijden, dat hij er bleef en haar hielp in de oppassing der kinderen; ja, drie weken bleef hij in haar huis en verpleegde de kinderen als een dienstmeid." Lewin zag Turowzin nog eens aan en verwonderde zich, dat hij tot hiertoe de deugd van dezen mensch nog niet opgemerkt had.
Woord Van De Dag