United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Neem uw bruid bij de hand en treed nader," fluisterde een bruidsjonker hem in. Niet in staat te bevatten, wat men van hem verlangde, deed Lewin het tegenovergestelde. Eindelijk, op het oogenblik dat men, ontmoedigd, hem aan zijn eigen ingeving wilde overlaten, begreep hij, dat hij, zonder van houding te veranderen, met zijn rechterhand de hand zijner bruid moest nemen.
"Voor haar is het altijd feestdag," dacht hij, "maar voor de zaken is er geen feestdag; zij kunnen niet wachten en zonder dezelve kan men niet leven." Lewin keerde eerst naar haar terug, toen men hem voor het avondeten riep. Op de trap stonden Kitty en Agasija over den wijn te beraadslagen. "Wat maakt ge toch voor omhaal? Denzelfden als gewoonlijk." "Neen, dien drinkt Stiwa niet.... Kostja!
Wat zou ik daar doen?" vroeg Kitty rood wordend. En zij wendde haar oogen naar Lewin. "Kent gij Anna Arkadiewna?" vroeg Wesslowsky haar; "zij is een buitengewoon aantrekkelijke vrouw." "Ja!" antwoordde zij nog sterker blozend, stond op en ging naar Lewin. "Gaat ge morgen op de jacht?" vroeg ze.
Sedert het oogenblik, waarin zij, gekleed in haar bruine japon, Lewin was genaderd om zich geheel aan hem te geven, was zij gevoelde het het verledene uit haar ziel gerukt en had plaats gemaakt voor een nieuw bestaan, zonder dat haar uitwendig leven was veranderd. Deze zes weken waren een tijdstip geweest, even gelukzalig als zwellend.
Lewin bleef aan het andere eind van de tafel zitten en zonder zijn gesprek met Sergej en de vorstin af te breken, zag hij, dat zich tusschen Stipan, Dolly, Kitty en Wesslowsky een levendig en geheimzinnig gesprek ontspon; en dat niet alleen, hij zag ook op het gezicht zijner vrouw de uitdrukking van een ernstig gevoel, terwijl zij onafgewend in het knap gelaat van Wesslowsky zag, die levendig iets vertelde.
Zij stemmen met elkander overeen als de kikvorschen voor het onweer." "Kikvorschen of niet. Ik redigeer geen dagblad en wil mij ook niet tot hun advocaat opwerpen; maar ik spreek van overeenstemming in gevoelen in de geheele intelligente maatschappij," zeide Kosnischew tot zijn broeder gewend. Lewin wilde antwoorden, maar de vorst kwam hem voor.
Intusschen was ook Wesslowsky, die niet vermoedde, welk lijden zijn aanwezigheid veroorzaakte, van tafel opgestaan en Kitty met een vriendelijk lachenden blik volgend, naderde hij haar weer. Lewin zag dezen blik. Hij verbleekte en een oogenblik begaf hem de adem. "Dus morgen? Mooi, dan gaan we!" zei Wesslowsky, viel op een stoel neer en trok zijn been weer onder zich.
"Ik lijd nu juist ook niet aan gebrek aan eetlust, maar met dien.... Neen, dat is iets verwonderlijks!" "Nu, dan is er niets aan te doen," antwoordde Lewin en zag Wesslowsky donker aan. "Breng mij dan wat van de pasteien, Philip." "Er zijn ook geen pasteien meer," antwoordde Philip.
De geheele lente door was hij zich zelf niet en doorleefde hij smartelijke uren. "Ik kan niet leven zonder te weten wat ik ben en wat het doel is van mijn bestaan," dacht Lewin. "In de oneindigheid van den tijd, van de stof, van de ruimte vormt zich een organische cel, blijft een oogenblik bestaan en barst.... Deze cel ben ik!"
Hij begreep dat gevoel van Lewin zoo goed; hij wist, dat voor hem alle meisjes in twee soorten verdeeld waren; de eene soort omvatte alle meisjes behalve haar, en die hadden allerlei menschelijke zwakheden en waren heel gewone meisjes, de andere soort was zij alleen, en die had geen enkel gebrek en was boven elke menschelijke zwakheid verheven.
Woord Van De Dag