United States or Gambia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ja, neen, nu ja... Femken ook, dat kan je denken. Heeremensch, wat verveelt me dat liegen...ah! Deze uitroep gold pater Jansen, die z'n goedig gezicht aan de deur vertoonde. Wouter zag hem met groot genoegen. Er was in dat bejaard kind iets vredigs, iets verzoenends, dat weldadig werken moest op 'n ontstemd gemoed. Wel, dat 's goed, pater! Ga zitten, en eet 'n stuk.

Dat stemmen nu wordt, zooals de heerschappen gezien hebben, altijd zoo nauwlettend verricht, dat niemand bij 't geluid mag spreken en wij onze aanmerkingen schriftelijk opteekenen, om ze elkander eerst mede te deelen als het spel heeft opgehouden. Ja hij heeft het zoover gebracht, dat het gewone klokkeluiden, dat elders spoedig verveelt, hier te Amsterdam iets welluidends heeft.

En ook appelmoes, al is het nog zoo smakelijk toebereid wat van dat op Hill House niet verklaard kan worden verveelt op den duur. Hedwig had gelegenheid dit te ondervinden, toen het haar dag in, dag uit, werd voorgezet: bij het ontbijt, aan de thee en bij het stuk avondbrood.

Zoo ge eenmaal gegrepen zijt, is er geen hoop meer. Aan 't werk dus, luiaard, geen rust! De wreede hand van den onverbiddelijksten arbeid tast naar u. Den kost te verdienen, een taak, een plicht te vervullen, dit wilt ge niet; te zijn als de anderen, verveelt u. Nu, ge zult anders zijn. De arbeid is wet; die hem afwijst uit verveling, zal hem tot straf krijgen.

"Is het dan een verjaarfeest, een gedenkdag of iets van dien aard?" "Neen, maar het verveelt mij nog langer een sloof te zijn, daarom heb ik mij voor de verandering eens netjes gekleed. Jij knapt je ook altijd op, voordat wij aan tafel gaan, hoe vermoeid je ook bent; waarom zou ik het dan niet doen, als ik er den tijd voor heb?" "Ik doe het om jou," zei de ouderwetsche John.

Een der spelers stond na enige ogenblikken van de tafel op en smeet de teerlingen met spijt van zich. "Ik wens u allen naar de duivel!" riep hij. "Ik geloof dat die oude Breton de hand niet zuiver heeft, want het zou wonder zijn dat ik niet eens in vijftig maal zou winnen. Nu verveelt mij het spel; ik schei er uit." "Hij durft niet meer spelen!" riep de winner met zegepralende scherts.

Eindelijk hield hij zich niet in en zei: "Laat die verkorting, waarvan ik zelfs den naam nooit gehoord heb, laat staan dat ik ze ken, naar den drommel loopen! Zeg me, op uw eerewoord: verstaat ge de kunst van die verlenging ten volle?" "Nou," zei de ander, "op mijn duimpje: maar die lange duur verveelt me danig."

De staatjuffer die aan deze vreemde gebaren niets verstond, naderde de Vorstin met eerbiedige beleefdheid en vroeg: "Belieft het uwe Majesteit nog langer te waken en zal ik een grotere kandelaar met meer waslicht halen?" Onstuimig antwoordde de Koningin: "Neen! Er is licht genoeg. Gij verveelt mij door uw lastige vragen. Laat mij alleen. Vertrek, zeg ik u!

Voordat gij aan de plaats uwer bestemming zijt, kunt gij niet rusten; al hebt ge 't nog zoo hard op die houten banken der derde klasse, al vermoeit gij u nog zoo in die stootende wagons der middelklasse, al glijdt gij nog zoo dikwijls van die roodlederen zittingen, ja! al geeuwt gij ook en al verveelt gij u ook in die mollige kussens der eerste klasse 't baat u niet of gij klaagt, gij moet mede.

Zie! ik ben overtuigd, dat zoo Mejuffer zich in haar eenzaamheid verveelt, het voornamelijk daar vandaan komt, dat zij niets omhanden heeft; Tante zoude haar stellig geen grooteren dienst kunnen bewijzen dan door haar wat werk te verschaffen; en, dank zij den behoeftigen, die hulp vereischen, dat ontbreekt nooit bij Tante."