United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zeker was de schijn tegen haar, doch de onteerende vergelijking, die hij haar zoo onverdiend deed ondergaan, en haar gevoel van eerbaarheid tegenover zijne betichting van verregaande zedeloosheid, gaf haar den moed zich onverschrokken van die blaam te zuiveren. "Uw scherts is bitter en ongepast," sprak zij zachtjes: "De schilder is ziek, zeer ziek; hij slaapt; een flauwte heeft hem bevangen.

Misschien is de uitdrukking hieruit te verklaren, dat toen de pontes ingevoerd werden bij het stemmen, iuniores, hetzij in ernst of in scherts, geroepen hebben: sexagenarios de ponte, met deze beteekenis, dat de oude heeren, die door hun leeftijd geen diensten meer aan den staat verschuldigd waren, ook maar van de stembus moesten wegblijven.

Dat was geen scherts, toen Vader ons verleden jaar toestond om een zelfstandig bestaan te veroveren. 't Brengt ons zóó in opstand te bedenken, waarom wij onderdrukt worden. Waarom moeten wij terug? waarom moeten wij geknot, gekortwiekt worden? Om kleingeestige, kleinzielige menschenpraatjes.

Van Guntheim was door Justines koude gevoellooze woorden pijnlijk getroffen. "Uw oordeel is bitter hard," zei de officier: "Ik hoop juffrouw Justine, dat u in scherts dat vonnis hebt geveld, want anders...."

Wanneer hij dan des avonds met de andere ridders tezamen zat in de ruime slotzaal, schitterden zijne oogen van kracht en levenslust, een blos van gezondheid kleurde zijne wangen en zijn scherts en vroolijkheid sleepten het gansche gezelschap mede.

Zoodra er iemand door gekrenkt of beleedigd kon worden, was een scherts voor hem geen scherts meer. Nadat hij intusschen drie jaar lang de betrekking van voorzitter van een Moskouer gerechtshof had waargenomen, won hij niet alleen de genegenheid, maar ook de achting van zijn collega's, zijn ondergeschikten en superieuren, kortom van allen, die met hem in betrekking stonden.

Hier en daar, vooral in de drie eerste strofen, meent men toch de bitterheid van den dichter in zijn scherts te hooren doorklinken. In het laatste couplet is iets van voorname levenswijsheid, die met een lichten glimlach spreekt over de verkeerde toestanden hier op aarde. Het is wel jammer, dat slechts een fragment van dit gedicht tot ons is gekomen.

"Dan moest men ook de liefde, even als de pokken, kunstmatig kunnen inenten." "Ik was in mijn jeugd op een subdiaken verliefd; maar ik weet niet, of het mij veel geholpen heeft," zei vorstin Miagkaja. "Neen, scherts ter zijde!" zeide vorstin Betsy: "Naar mij inzien kent hij slechts de liefde, die gefeild en zich daarna bekeerd heeft." "Ook na het huwelijk?" vroeg de gezantsvrouw schertsend.

Roep Otto maar, Ik zal je leeren! en hij vatte hare polsen, en schudde haar uit scherts, terwijl zij zich aanstelde, of hij haar vreeslijke pijn deed..... Daarna hielp hij haar op, en zij beloofde, steeds lachende, niet meer zoo weinig gevoel voor de natuur te hebben. De kinderen waren, elkaâr bij de hand vasthoudende, met hun Engelschen oom bezig den boom te omvademen.

Het meisje herinnerde zich haar doel: zij veegde hare tranen af en antwoordde met eenen glimlach van volstrekte ongeloovigheid: "Men heeft mij van zulk iets gesproken, maar, oom lief, het is scherts, niet waar? Gij sterven? Morgen? En gij zit daar vol leven, zonder ziekte of lichamelijke ongesteldheid?