United States or Hungary ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zes met fluweel beklede leunstoelen gaven te kennen dat de plaats der Dekens en Ouderlingen, in het diepe van het vertrek beschikt was. Enige tijd na de uitzending van de Knaap waren er reeds een groot getal wevers in de zaal verenigd. Met de hevigste drift spraken zij over de zaak die hen moest bezig houden, en het grootste misnoegen was op hun wezenstrekken te lezen.

Onrustig en woedend als een getergde leeuw liep Breydel op de trappen en smeet een Frans dienaar, die hij in de gang vond, van boven neder onder het volk. Het ongelukkige slachtoffer werd op de punten der Goedendags ontvangen en voort met knotsen verplet. Weldra was het ganse Hof met volk vervuld. Breydel had enige smeden tot zich geroepen, en deed hun de deuren der kerkers met geweld openslaan.

Zij verviel langzamerhand tot eene diepe melancholie, waaruit niets haar meer konde opwekken, die haar geest benevelde, hare krachten ondermijnde, ondanks alles wat er beproefd werd tot hare herstelling, en na enige maanden van dit aandoenlijk lijden bezweek zij, zonder in eigenlijken zin ziek geweest te zijn.

Toen b.v. in 1737 verscheidene schepen van de Kompanjie strandden en bijgevolg veel wrakgoed aanspoelde, werd ieder, die men betrapte op het meenemen van die goederen van het strand, zonder enige vorm van proces opgehangen. Voor dit doel had men opzettelik enige galgen op het strand opgericht. Voor de onhandelbare jeugd had men eveneens een paardemiddel.

Van hier moesten zij het aanzien, hoe alles wat zij bezaten door de Zulu's weggevoerd of verwoest werd, en hoe weldra slechts enige kale muren en rokende puinhopen de plaats aanwezen waar hun vreedzame nederzetting had gestaan. Diezelfde nacht werden de blanken aan boord genomen van »The Cornet", een vaartuig dat, gelukkig voor hen, juist in de Baai voor anker lag, en dadelik daarna zee koos.

Eer hij de legerplaats verliet, deed hij alles tot het vertrek der edele Machteld bereiden, en, na met haar enige ogenblikken gesproken te hebben, klom hij op een draver en verdween in de richting van Aardenburg. Onderwijl waren de lichamen der moeder en der zuster van Breydel door de vrouwen gewassen en gelijkt geweest.

Het dagelijks bezoek en de onophoudende wacht van Deconinck, konden hem in den eerste niet verzekeren; maar wanneer hij na enige weken nog niet door de Fransen ontrust was, begon hij te denken dat zij de Jonkvrouw van Bethune vergeten hadden en niets tegen haar wilden ondernemen.

De Graaf liet enige ogenblikken voorbijgaan. Wanneer hij dacht dat Robrecht wat bedaard was, hernam hij: "En gij zult het ook doen, mijn zoon!" "Neen, nooit," riep Robrecht, "nooit komt die laster over mijn wapenen. Voor een vreemdeling bukken ik? Gij kent uw zoon niet, mijn Vader." "Robrecht," hernam Gwyde koelbloedig, "de wil uws vaders is een wet die gij niet verbreken moogt. Ik wil het!"

»Welnu, broeders, dan aarzel ik niet langer," klonk het van de lippen van Uijs, »ik neem de schikking aan. Neef Hendrik en ik zullen samen de leiders zijn, en één in hart en zin, met hetzelfde doel voor ogen, vertrouw ik dat wij tot nut en zegen voor de trek zullen zijn. Het enige dat nu nog nodig zal zijn, is dat de Krijgsraad onze schikking morgen bekrachtigt."

Na enige tijd elkander aldus genepen en gewrongen te hebben, stak de Fransman zijn voeten achterwaarts, bracht zijn armen om de hals van Breydel en drukte zijn hoofd met zulk onweerstaanbaar geweld terneder dat hij wankelde en vooroverhelde.