United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Kosnischew was hierboven verheven. Wronsky was nu in zijn oogen slechts een belangwekkend deelgenoot in een groot werk, en hij achtte het zijn plicht hem aan te moedigen en te troosten. Hij trad derhalve op hem toe. Wronsky bleef staan, zag hem oplettend aan, kwam toen een stap nader en drukte hem zeer vast de hand. "U wenscht wellicht mij niet te zien," zeide Sergej Iwanowitsch.
Wij in de stad zien en hooren niets dan van den Servischen oorlog. Hoe denkt onze vriend daarover? Waarschijnlijk anders als andere menschen?" "Ja, niet zooals allen," antwoordde Kitty een weinig verlegen en wendde zich tot Kosnischew: "Ik zal hem laten halen. Papa is ook hier. Hij is eerst onlangs uit het buitenland teruggekomen."
Met welk recht kunnen wij dan van een volkswil spreken?" Kosnischew, die in de dialectiek wel geoefend was, trachtte nu aan het gesprek een andere richting te geven: "Ja, als je op een bloot arithmetischen weg den volksgeest wilt ontdekken, zal het wel bezwaarlijk gaan.
In de omgeving van Sergej Iwanowitsch Kosnischew sprak en schreef men over niets anders dan over het Slavische vraagstuk en over den Servischen oorlog. Al wat gewoonlijk de ledigloopende menigte doet om den tijd te dooden, werd nu voor de Slavische broeders gedaan. Bals, concerten, redevoeringen, de damestoiletten, de hotels, alles verried de belangstelling voor de Slaven.
"Een verschrikkelijke gebeurtenis!" zeide Kosnischew. "Ach, wat heb ik doorleefd! Kom een oogenblik hier binnen.... Ach wat heb ik doorleefd!" hernam zij toen Kosnischew binnentrad en naast haar op de kussens ging zitten. "Men kan zich dat niet voorstellen. Zes weken lang sprak hij met niemand en gebruikte slechts eenig voedsel, als men hem er toe drong.
"Ik heb haar aangeraden, hem in den kelder te brengen." "Ziet u, Darja Alexandrowna," zeide Kosnischew en wees met zijn zonnescherm naar eenige witte wolken, die boven de esscheboom opkwamen: "Wij krijgen spoedig regen." Lewin was op Katawassow toegetreden. "Daar doet u wél aan, dat ge eens gekomen zijt." "Het was al lang mijn voornemen.
Dat heb ik al dadelijk gezegd," antwoordde de dame verheugd: "En is het waar, dat men al over het millioen bijeen heeft?" "Meer, vorstin." "En het laatste telegram? Zijn de Turken geslagen?" "Ja, ik heb het zooeven gelezen," antwoordde Kosnischew. "Het bericht wordt bevestigd, dat in de laatste drie dagen de Turken overal geslagen zijn, en morgen verwacht men den beslissenden veldslag."
Toen hij Wronsky's wagon voorbij kwam, zag hij voor het venster de oude gravin. Zij riep hem aan. "Ik ga ook met dezen trein," zeide zij, "en vergezel hem tot Kursk." "Ja, dat heb ik al gehoord," zeide Kosnischew en zag tot haar op. "Dat is een loffelijke daad van hem," liet hij volgen, toen hij bemerkte, dat Wronsky niet aanwezig was. "Ja, na zijn ongeluk.... Wat bleef hem anders over?"
"Mijns inziens is de oorlog zulk een ruwe, wreede en afschuwelijke zaak, dat geen mensch, het minst een Christen, persoonlijk de verantwoordelijkheid van het begin van zoo iets verschrikkelijks mag op zich nemen; dat mag slechts de regeering, die daartoe geroepen is, als zij onvermijdelijk tot een oorlog wordt gedwongen." Kosnischew en Katawassow waren dadelijk tot tegenspraak gereed.
Mogelijk is ze bij jou aanwezig, maar bij alle anderen...." "Is ze ook aanwezig," viel Kosnischew hem met ontevreden en donkeren blik in de rede. "Bij het volk is de oude traditie van de rechtgeloovigen, die zuchten onder het juk der Halve Maan. levendig bewaard, en nu staat het op en laat zijn stem hooren."
Woord Van De Dag