United States or Bhutan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij zweeg en dacht aan haar eigen leed, maar plotseling hief zij met een gevoel van energie het hoofd op en legde de handen als bezwerend ineen. "Maar bedenkt, dat gij een Christen zijt! Denk aan haar; wat zal er van haar worden, als gij haar verlaat?" "Ik heb daaraan gedacht, Darja Alexandrowna, en wel veel gedacht." Roode vlekken bedekten zijn gelaat.
En Darja Alexandrowna verzonk weer in de dagelijksche zorgen en vergat daarin voor eenigen tijd haar kommer. Stipan Arkadiewitsch had het aan zijn goeden aanleg te danken, dat hij in school tamelijk goed geleerd had. Hij was echter traag, haalde allerlei streken uit en verliet ze daardoor vrij laat.
Stipan zag dadelijk, dat in het salon niet alles in orde was. Darja Alexandrowna, in haar grijs zijden paradekleed, was blijkbaar bekommerd, omdat de kinderen in hun kamer alleen moesten eten, en ook, omdat haar man zoolang uitbleef. Zij verstond het niet het gezelschap naar behooren te vermengen.
Hij was mij altijd onaangenaam, en het heeft dan nu ook een einde genomen." Lewin riep zich Kitty's antwoord voor den geest. Zij had gezegd: "Neen, dat kan niet zijn...." "Darja Alexandrowna," zeide hij koel, "ik weet uw vertrouwen in mij hoog te waardeeren, maar ik geloof, dat u zich vergist.
Het was niet gemakkelijk, op alle kinderen tegelijk acht te geven, onder allen de orde te bewaren en aan alle kousen, broekjes en schoenen te denken, alle banden los te maken en weer toe te binden; maar voor Darja Alexandrowna was er geen grooter genot, dan zoo met haar kleintjes te samen te baden, al die kleine dikke beentjes vast te houden om ze de kousjes af te trekken, dan deze naakte lichaampjes op den arm te nemen, in het water te dompelen, hun vroolijk en verschrikt gescheeuw te hooren en deze naar adem hijgende, plassende cherubims met hun wijd geopende oogen en angstige en vroolijke gezichten te aanschouwen.
"Neen, ik geloof, dat Darja Alexandrowna vermoeid is en wel geen belang zal stellen in de paarden," zei Wronsky, toen Anna voorsloeg de stoeterij te bezichtigen, waar Swijaschsky een hengst wenschte te zien. "Gaat gijlieden er maar heen, ik begelijd Darja Alexandrowna naar huis en zal haar zoolang gezelschap houden, als het haar aangenaam is."
Bij ons krijgen de vreemde paarden zooveel als zij vreten willen." "Ja, een gierig heer," bevestigde ook de schrijver. "Nu, maar hoe zijn u dan de paarden bevallen?" vroeg Dolly. "De paarden ja, daarover is maar ééne stem! En het eten was ook goed, maar toch scheen het mij daar niet recht vroolijk, Darja Alexandrowna.
Daar werden mijne vrouw en ik voorgesteld aan eene charmante oude dame, Tolstoi's tante Tatjana Alexandrowna Jergalskaja, die ons met die goede, ouderwetsche vriendelijkheid ontving, welke het verblijf in een vreemd huis zoo aangenaam en aantrekkelijk maakt. Tatjana Alexandrowna verdiepte zich niet in herinneringen aan lang vervlogen tijden, maar leefde geheel met hare tegenwoordige omgeving mee.
Darja Alexandrowna stelde in alles belang, alles beviel haar, het meest echter Wronsky met zijn eenvoudige, natuurlijke geestdrift. "Ja, hij is toch een net, goed mensch!" dacht zij soms en begreep, hoe Anna verliefd op hem had kunnen worden.
"Dus, Darja Alexandrowna, grijp ik zonder bedenken naar u als naar een reddingsanker. Help gij mij Anna overreden om aan haar echtgenoot te schrijven en hem om de scheiding te verzoeken." "Ja zeker," antwoordde Dolly weifelend, terwijl zij zich haar laatste gesprek met Alexei Alexandrowitsch voor den geest riep. "Ja zeker!" herhaalde zij beslist, toen zij aan Anna dacht.
Woord Van De Dag