United States or Namibia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De verschrikkelijke reis geen nachtmerrie was ooit zoo akelig was eindelijk afgeloopen; daar was het station van Bryngelly. Geoffrey sprong den trein uit en gaf zijn kaartje af, daarbij den spoorwegbeambte, die het aannam, in het gelaat ziende.
"En wanneer komt de andere trein van San-Francisco?" "Morgen avond; mevrouw." "Morgen avond; maar dat is te laat. Men moet wachten." "Onmogelijk," antwoordde de conducteur, "als gij mede wilt, moet gij instappen." "Ik ga niet mede," antwoordde de jonge vrouw. Fix had dit gesprek gehoord.
Ik ben weer geheel alleen, en wil u wel bekennen, dat de eenzaamheid mij zeer dikwijls bezwaart; want bij de kennissen, die men in hôtels en onder weg in den trein maakt, moet men zijne toevlucht niet gaan zoeken. Deze afzondering heeft echter ook de goede zijde, dat zij mij tot den arbeid drijft. Ik werk een weinig, maar het gaat slecht, zooals des zomers meest het geval is..."
Aan het noordelijk uiteinde wacht ons een trein. In twee minuten heeft de ontscheping zonder moeite en zonder geraas plaats gehad, ik heb geen orders hooren geven en geen stoomfluit gehoord. Het is een wonder! Een kwartier later geschiedt het tegenovergestelde, de overgang uit den trein in de boot, aan 't zuidelijk einde van het Champlainmeer, te Ticonderoga.
Na een verblijf van 4 dagen besloot ik dus weder de terugreis te aanvaarden, en na behoorlijk afscheid genomen te hebben stapte ik des morgens 7 uur weder in den trein, welke mij om 5 uur 's middags weder te Guirigua bracht. Hoe gaarne had ik niet langeren tijd vertoefd in deze prachtige omgeving.
Ook tante was verrukt over haar.... Ze zou zich wat eleganter moeten kleeden.... ze zag er een beetje erg simpeltjes uit,.... een blauw zijdje zou haar lief staan.... of een geel zijden blouse.... of fluweel?.... ja!.... maar een aardig meisje was ze.... allerliefst!.... Bernard bracht Lucie thuis. Hij bleef nog even praten en moest zich toen erg haasten om den laatsten trein nog te halen.
Maar er was nu niets meer aan te veranderen. De trein, die mevrouw d'Ablong naar het kleine dorp brengen moest, waar Elsje woonde, kwam al nader en nader en stond eindelijk hijgend en blazend een paar minuten stil voor het onaanzienlijke station, waarbij Elsje's tante uitstapte.
Toen de reizigers uit den trein zich over het plankier verspreidden, zag zij te midden van eene groep luidsprekende heeren een grijsaard met ongemeen vriendelijken glimlach en golvende witte hairen.
Een tusschenpoos van nauwlijks een seconde was er tusschen den slag en den bliksem verloopen. Het Stoomhuis trilde er van en werd als van den grond opgelicht. Ik dacht niet anders of de trein zou omvervallen.
Met hem, met Aouda en met Passepartout, die zich zelfs geen tijd gaf om adem te halen, nam hij plaats in den trein, die van Queenstown ten half twee ure in den morgen naar Dublin vertrok, daar met het aanbreken van den dag aankwam en waarvan de reizigers zich terstond aan boord begaven van een der stoombooten, wier ruimte bijna geheel door de machines is ingenomen en die trots alle weer en wind binnen den bepaalden tijd den overtocht maken.
Woord Van De Dag