United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΙΟΚΑΣΤΗ Δούλος που μόνος σώθηκεν από τους πέντε. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Είναι και τώρα; βρίσκεται μεσ’ στο παλάτι; ΙΟΚΑΣΤΗ Όχι. Γιατί ως έφθασεν στην πόλι ο δούλος, κ’ είδε πως εβασίλευες στου Λάιου το θρόνο, με πολυπαρακάλεσε να τονέ στείλω ποίμνια να βόσκη στους αγρούς μακριά απ’ την πόλι. Κ’ εγώ τον έστειλα γιατί ήταν άξιος και πιο μεγάλη ο σκλάβος μου να λάβη χάρι.
Γι’ αυτό δεν θενά φρόντιζα για τις μαντείες, ούτε σ’ αυτούς πιστεύοντας τους λόγους, ούτε σ’ αυτούς που εχρησμοδότησεν ο Φοίβος τάχα. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ορθά όσα λες, βασίλισσα, αλλ’ όμως στείλε νά ’λθη ο βοσκός να τον ιδώ. Και μη αμελήσης. ΙΟΚΑΣΤΗ Θα στείλω όσο πιο γλίγωρα μπορώ. Μα ωστόσο εις το παλάτι ας έμπωμε, γιατί κανένα πράγμα δυσάρεστο σε σέ δεν θενά πράξω. Στροφή α΄
Είτα επρόφερε: — Να με σχωρέσης! — Σχωρεμένη και βλοημένη νάσαι, είπεν εν εγκαρτερήσει η πρώην Κουμπίνα. Θα στείλω μαστόρους να το μερεμετίσουν, ό,τι χρειάζεται, σήμερα. Και σε περικαλώ, όσο μπορείς, να τάχης καλά με την Κουμπίνα. — Εγώ θα τάχω καλά με την νέαν Κουμπίνα, όπως τα είχα και με την Λελούδα, απήντησεν η απλή ψυχή.
— Κι' αν πάψω εγώ τον αργαλειό, κι' αν πάψω το τραγούδι, Ποιος θα μου υφάνη τα προικιά και τα μεταξωτά μου; — Εγώ θα βάλω γλήγορα υφάντραις να τα υφάνονν. Εγώ θα στείλω προξενιά, γυναίκα να σε πάρω. Του παλατιού βασίλισσα, κυρά μου να σε κάμω. — Του ποιου ν' το συμπεθεριακό, του ποιου 'ν' αυτό το ψίκι Που κατεβαίνει απ' τα βουνά πεζούρα και καββάλλα Με τα ψιλά τα φλάμπουρα, με τα διπλά παιγνίδια.
— Ενθύμημα! είπε καθ' εαυτόν· αλλά τι ενθύμημα! τι να προσθέσω, αφού κ' εγώ δεν ηξεύρω τι θα στείλω; . . . Α! Και το Α! τούτο ήτο βαθύς αναστεναγμός, συνοψίζων δι' ενός επιφωνήματος απόγνωσιν και αγανάκτησιν, αποθάρρυνσιν και αράν, αράν κατά της μοίρας, οποίαν είχον πρόχειρον πάντοτε, οι λαμαρτινίζοντες ποιηταί του τότε καιρόν.
Τα σχέδιά μου ημπορεί αυτό να τ' ανατρέψη και να κρημνίση όλα μου τα όνειρα. Εξ άλλου, πολύ πικρά τα νέα του δεν είναι δι' εμένα. Θα στείλω την απάντησιν 'ς ολίγον. ΔΟΥΞ ΑΛΒ. Κι' ο Εδμόνδος πού ήτον, ενώ έβγαζαν τα 'μάτια του πατρός του; ΑΓΓΕΛ. Συνώδευε την δούκισσαν εδώ. ΔΟΥΞ ΑΛΒ. Εδώ δεν ήλθε. ΑΓΓΕΛ. 'Σ τον δρόμον τον απήντησα κ' επέστρεφεν, αυθέντα. ΔΟΥΞ ΑΛΒ. Γνωρίζει το κακούργημα;
ΑΣΤ. Τώρα γιαμά πρέπει να κάμω άττο σέργιο , πρέπει να σιντζιλλάρω τη λοκάντα, να κλείσω και τζη πόρταις τζη ούλαις — εποϊ να στείλω και το λοκαντιέρη α ρέστο και εκειόνε το μπιρπάντε που τζη έδινε τέτγοι άνθρωποι τόσο κρασί και τζη εμέθυσε, κ' εκάμανε τέτγοιαις συμφοραίς· κατόπι να στείλω να τζερκάρω και για το Λιάπη — κι' αμά ξέρω δα πού ς' το διάολλο να τον εύρω; εδώ χρειάζεται μανιέρα καπατζιτά και σπιρτοσύνη, κι αμά που δεν τόνε γνωρίζω μέσ' τζη διαόλοι — τζη έλληνι — αι — κουέστω ζε πολύ κακό — μα τώρα πρέπει να φουγιάξω ούλοι τζη πιστεμένοι μου στρατιώταις, το Διονύσιο, το Γεράσιμο, τον Τζαβατίνο, και εκειόνε τον άλλονε το διάολο π' ούλο μου φεύγ' απ' τη μεμόρια .
Γιατί πολλά θα σου ήλεγα, και να σου φανερόσω, Πως γληγορεύω τον καιρό ναρθώ να σ' ανταμόσω, Πως προσπαθώ νυχτοήμερα μ' αγώνα και με κόπο, Του μισεμού μου κι' ερχομού να κάμω κάθε τρόπο, Και με αυτήν την αφορμή περίσια να σου γράψω, Του νου μου τον περιορισμό να χαμοκαταπάψω, Μον όσο κι' αν δυναστευτώ το νου μου αλλού να στείλω, Εκείνος τρέχει κλέφτικα στο μαθημένον φίλο. Αχ!
Είπε κ' εγώ του απάντησα• «άμποτε να ημπορούσα να σου αφαιρέσω την ζωή, και αμέσως να σε στείλω του Άδη μες την κατοικιά, καθώς τον οφθαλμό σου να γιάνη δεν θα δυνηθή και αυτός ο κοσμοσείστης». 525
ΙΩΝ Αν είν' αυτό αληθινό, είνε γλυκό για μένα. ΚΡΕΟΥΣΑ Με σπάργανα παρθενικά σε τύλιξα, υφασμένα απ' τον δικό μου αργαλειό• δεν σου 'δωσα το γάλα, στο στήθος μου δεν σ' έθρεψα, λουτρό δεν σου χω κάμη• μέσα 'ς ερημική σπηληά έρημο σε είχα αφήση, στα όρνια τάγρια τροφή, στον άδη να σε στείλω. ΙΩΝ Τι φοβερά που το 'καμες, μητέρα μου. ΚΡΕΟΥΣΑ Ο φόβος, να σε σκοτώσω άθελα, παιδί μου, με είχε κάμη.
Λέξη Της Ημέρας