Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Na den broedtijd zwerft zij rond en trekt vervolgens uit sommige landen naar zuidelijker streken. Vóór 1870 verscheen zij op deze wijze ook in Duitschland, zoowel in de lente als in den herfst, bleef er altijd echter slechts korten tijd om zich vervolgens hetzij naar het zuidwesten of naar het oosten van Europa te begeven.
"Ja, meneer! en ik heb waarachtig alles gedaan wat ik kon om hem weerom te vinden; maar u begrijpt, zoo'n kind van elf jaar loopt weg vindt zijn huis niet weerom zwerft rond, en de goede God weet" hier begint Strijkman weer te huilen "of het arme schaap niet in het water is geloopen! Ach God, mijnheer, 't was zoo'n lief jongetje, het is toch zonde!" "En heb je nooit meer iets van hem gehoord?"
Maar wees voorzichtig als u matrozen aanmonstert, want er zwerft hier veel gespuis rond." De vreemdelingen verlieten nu het schip weer en schudden bedenkelijk het hoofd over den kapitein en den treurigen toestand, waarin de ongelukkige verkeerde. Een uur later verschenen in een boot een onderofficier en vijf soldaten om het dek te bezetten.
In den regel heeft hij geen vaste woonplaats: hij graaft zelf geen holen, maar zwerft meestal rond en rust eenvoudig onder den blooten hemel, of maakt hoogstens van een bij toeval gevonden Bobak-hol gebruik, misschien nadat hij het een weinig wijder heeft gemaakt.
Haar levenswijze gelijkt op die der Fazanten; in kleine troepen zwerft zij in het woud rond en houdt zich bij voorkeur op den bodem op.
De school haat hij, het ouderlijk huis benauwt hem: zoo vaak hij kan zwerft hij buiten de poort zijne ouders woonden op den Haarlemmerdijk te Amsterdam langs de buitenpaden, om daar bij sloten, bruggetjes en molens te mijmeren. Dit droomleven neemt hem geheel in beslag als de wereld van ridderen rooverromans voor hem opengaat.
O, Eberhard, waarom zwerft ge niet rond in bosch en veld in de laatste dagen van den stervenden zomer, zooals de andere kavaliers doen. Ge weet het toch, dat niemand ongestraft de godin der wijsheid dient.
Hij had haar immers lief; vroeger had hij om haar willen vertrekken, nu was er niets meer wat hen behoefde te scheiden. Hij durft niet... hij durft niet! dacht zij en zij wist niet, of zij verheugd was, dat hij niet durfde, of dat het haar smartte... Het gelukkigst, wanneer je zwerft! herhaalde zij peinzend en mat.
Van tijd tot tijd, vooral in de middaguren, zwerft de geheele vlucht een kwartier uurs of langer hoog in de lucht rond, waar deze Vogels op de wijze van de Bijeneters Insecten vangen, om vervolgens weer op den bodem neer te strijken en hier zoo ijverig te zoeken, alsof zij hoog boven den grond in 't geheel niets gevonden hadden.
Is het wonder, dat zij in dien geestlijken toestand levend nog altijd in haar afgod een god blijft zien. Bij haar ellendige oom en tante in huis zwerft zij telkens de straat op, om Jan te zoeken, eindelijk treft zij hem. En het volgend gesprek ontspint zich: Zoo, zei ze zacht en stak haar hand toe. Waar ga jij heen? vroeg hij, als enkel verbaasd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek