Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
"O God, o God, waar moet het heen, zuchtte hy, met ... den handel!"
Ik zal papavers in mijn leven moeten zaaien, zuchtte Dorian. O, dat is niet noodig. Het leven biedt overal papavers aan. Natuurlijk blijft er nu en dan wat hangen. Ik heb eens een heelen season niets dan viooltjes gedragen, als een artistieken rouw over een roman, die maar niet in me sterven woû. Maar eindelijk is het toch voorbij gegaan. Ik weet niet hoe.
Het ongeluk en de rampspoed zijn mij lang bekend: voor het Huis van Vlaanderen is er geen rust, geen vreugde meer." "Ongelukkig en edel kind!" zuchtte Maria. "Gij weet niet dat Franse soldeniers u beneden wachten, en dat gij aanstonds wordt weggevoerd!" Het meisje verbleekte en sidderde sterk bij deze woorden. "Soldeniers?" riep zij.
Toen ging zijn vrouw hem tegemoet en zei: "Luister man! Ik ben van plan ook mijn eigen dochter de wereld in te zenden, opdat ook zij haar fortuin kan zoeken; want jou dochter kwam heden terug om ons te bezoeken en zie! zij schitterde van al het goud." De man zuchtte en gaf zijn toestemming.
»O, wat ben ik ziek,» zuchtte Pieter, die onrustig de kamer op- en neerliep. »Die ellendige tabak! Ik wou, dat ik ze nooit gezien had.» »'t Smaakt heerlijk!» zei Karel, groote rookwolken uitblazende. »Dat schijnt wel,» zei ik. »Wanneer kom ik nu aan de beurt?» »Asjeblieft, hier heb je haar. Je moet flink doortrekken, Dorus, dan gaat het 't best.»
De jaren, die voorbijgegaan waren, gingen nog eens hare verbeelding voorbij; het bewustzijn rees op, dat eene periode in haar leven was afgespeeld, en zij zuchtte daarom niet naar een toestand, die niet meer te herroepen was. Toen sloeg zij de oogen fier op, keek de toekomst stout in het gelaat zooals zij het gewoon was, ieder te doen, en brak door eene hevige daad het verleden af.
Eindelijk kwam Maria Clara vergezeld van haar vriendinnetjes uit het bad. Ze was als een roos in den morgendauw. Haar eerste lachje gold Crisóstomo, en 't eerste wolkje op haar voorhoofd Padre Salvi. Deze bespeurde het en zuchtte diep. 't Werd etenstijd.
Eindelijk zuchtte hij met zwakke stem: "Machteld, mijn aangebeden vriendin, ik wilde u door dapperheid en heldenmoed verdienen, uw sluier heb ik dwars door het vijandlijk leger gedragen, vele Fransen zijn onder mijn zwaard gevallen; maar God heeft mij tot zich geroepen. Ik moet u verlaten: die overtuiging martelt mij.
Adelgonde zag haar pleegvader dankend aan, doch zuchtte diep.
Maar" zij zuchtte "die laat zich niet vinden, zelfs niet in zwaren strijd en boete." "Omdat gij niet op de rechte wijze zoekt, geloof mij daarin. Ik weet er ook iets van." "Gij, Leo?" sprak zij met een ongeloovig hoofdschudden; "zoo gij in mijn geval waart, gij zoudt er onder gedrukt blijven als ik!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek