Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 november 2025
97 Toen brak zich het gemeenschappelijk tegenelkanderleunen; en sidderende wendde zich ieder naar mij met de anderen die het hoorden door den wedergalm. 100 De goede Meester richtte zich gansch tot mij, zeggende: "Zeg hun dat wat gij wilt."
En dit zeggende, ging zij van hem weg, haren vader te gemoet, en Hendrik stond stil gelijk een boom in den wintertijd, als de groene bladeren afgevallen zijn en de vogels niet meer van liefde en vroolijkheid in de takken zingen. Doch toen zij zich omkeerde, en weder tot hem terugkwam, zeggende: "Hendrik!
Dit zeggende, legde hij de op den grooten haard verstrooide stukken hout bij elkander, en blies het vuur aan; hij nam van de groote tafel een schotel met soep en gekookt geitenvleesch, zette dien op de kleine tafel, aan welke hij zelf gegeten had, en zonder den dank van den Jood af te wachten, ging hij naar de andere zijde van de zaal.
De onzegbare vervoering van het eindeloos verlangen brandt in de bezaligende oogen; zoo ziet zij Anselmus aan, zeggende: „Mijn geliefde! de lelie heeft haar kelk ontsloten het hoogste is vervuld, kan er een zaligheid zijn, die de onze nabij komt?” Anselmus omvat haar met de vurigheid van het hevigst verlangen met stralende vlammen brandt de lelie boven zijn hoofd.
Dit zeggende, smeet zij het tralievenster open, dat naar de borstwering leidde, en een oogenblik daarna stond zij op den rand van de borstwering, zonder iets tusschen haar en de verschrikkelijke diepte beneden te hebben.
De buurman komt nooit vóór elf uren t'huis. De meisjes zullen de wacht houden. Gij moet ons helpen. Het moet gebeuren!" "En zoo 't niet gebeurt?" vroeg de vrouw. Jondrette maakte een heilloos gebaar, zeggende: "Dan zullen wij 't hem wel leeren." Hij lachte luide. 't Was de eerste keer dat Marius hem zag lachen. Die lach was kil en flauw en deed iemand rillen.
En weenend ging zij haren weg op, en Uilenspiegel keek heur droef achterna. Maar ze kwam terug en viel hem om den hals. Ik ga henen, sprak zij. Zij ging, doch opnieuw keerde ze terug, zeggende: Ik ga henen. En zoo wel twintig reizen en nog meer. Eindelijk vertrok zij, en Uilenspiegel bleef alleen. Toen ging hij ook henen om Lamme weder te vinden.
Omtrent haar redding vertelde Frau Schröter zij was het, die zoolang op het berghout had gezeten dat zij vallende van de lijn in het water terecht kwam. Later werd haar meegedeeld dat de bemanning der verschillende bij de redding betrokken booten haar toen voor een drijvend lijk had aangezien. De man die de aandacht op haar vestigde, zeggende: »Daar is nog iemand die leeft«, was Prins Hendrik.
De herbergier ging om het kreupelhout heen en verscheen eensklaps voor de oogen van hen, welke hij zocht. "Vergeving, verschoon mij, mijnheer," zeide hij hijgend, "maar neem uw vijftienhonderd francs terug." Dit zeggende reikte hij den vreemde de drie bankbriefjes. De man sloeg de oogen op en vroeg: "Wat beteekent dat?"
Dit zeggende keerde hij zich om, met oogmerk om het raam, dat vrij hoog was, te openen, toen zijn voet een ijzeren ring ontmoette, welke diende om een valluik open te maken. "Aha!" zeide hij, "die gelegenheid had ik nog niet opgemerkt. Die uitgang zal mij althans ergens heen brengen." "Ja! naar den een of anderen wijnkelder," zeide Groenhof.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek