Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"Waf! waf! waf!" blafte Boppie in den tuin; hij herkende de zangerige stem daarboven. Dorus hoorde het niet en phantaseerde verder. "Bravo! Bravo! mijn jongen," klonk eensklaps de stem van Dorus' mentor, den muziekmeester Tournel, die zachtjes was binnengekomen. "Bravo!" herhaalde hij, "heel aardig gespeeld; maar 't is wildzang, en als je daarmee doorgaat, komt er niets van je terecht."
Tamalone, hij was toen omtrent dertig jaren, een luimig man bij feesten en volle kannen , de monnik, die de eerste vroolijkheid had doen opgaan, liep lachend en knikkend door de drukte, er werd gejuicht waar hij ging, en bekers werden geheven. En dien ganschen dag was de klare zomerlucht van zangerige stemmen vervuld.
Haar groote donkere oogen stralen in de schemering, en het zoetvloeiende, zangerige van haar taal, waarin de klinkers verreweg de overhand hebben, oefent eene onbeschrijfelijke bekoring uit.
Zijn hand Zwaait een trillenden manestraal, wiens punt De macht heeft om den steven van den wagen Te sturen op zijn wielgelijke wolken; Die, wen zij wentlen over gras en bloemen En waatren, klanken wekken, even zoet Als zilvren dauw zijn zangerige regen.
Dat zal ik doen. Hij wil het schilderij laten in een kostelijken lijst ophangen boven zijn bed, en daar past het waarlijk voor. En zoo, Anatole jongen, komt de trage vriendschap de onstuimigheid van tijdelijk misbaar vereffenen, zoo loopt, al spelend, het zangerige beekwater de ruige keien glad. Des Zaterdaags ga ik met Firmien in de Halve Maan een paar uren kaarten. Ik ben hem dankbaar.
Mijn zangerige paardenknecht mocht natuurlijk ook niet ontbreken; hij voerde een groot woord, trachtte mijn bediende goeden raad voor alle mogelijke eventualiteiten te geven en gesticuleerde daarbij met zijn spies zoo heftig, dat hij ontelbare malen zijn hoed, dat kind van vele zorgen, moest naloopen, als hij den berg afrolde.
Dan barst ze uit in een huilkramp, die ontspanning brengt...., uitputting...., slaap. "Bellissimo! È bellissimo!" hoort zij een zangerige stem boven aan de marmertrap uitroepen. "Och ja...., ze is hier...., in Venetië!" Ze staat op en rillend treedt ze uit de schaduw van de loggia in den van zon overgoten hof, waar nu een zwerm vreemdelingen neerstrijkt en zich verspreidt.
Hij en had nooit driftige woorden hij vertelde alles op zangerige rythmen met altemets een onbepaalde uitdrukking, die hij dan in een stijgen of dalen zijner stemme verklaarde. En zijn aangezicht bleef djentelijk, omdat geen sterke klank zijn mond vervormde. Hij was schoon. Hij sprak schoon. Bella boog zich over tafel en dronk aan zijne lippen die kunstige tale. En Weenen?
Van het eene einde van de karavaan tot het andere hoort men dit getjingel en gelui, waarnaar zich de snelheid van den marsch regelt. Op eenigen afstand maakt dit concert een zeer harmonischen indruk; de liefelijke muziek doet u denken aan statige, zangerige orgeltonen, of aan het klagend suizen van den herfstwind in de bosschen. Dan volgt de geestelijke leidsman van de bedevaart.
Haar rijke, schitterend zwarte hairlokken zijn versierd met een bevalligen krans van pia, waarvan de bleek gele kleur met gouden weerschijn op het voordeeligst afsteekt bij het blinkend zwart van haar lange lokken; een vriendelijke glimlach speelt om haren mond; haar klankrijke, zangerige stemmen doen u denken aan vogelengekweel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek