Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Deze zachte en teedere geaardheid der Russen en der Slawen in het algemeen, verklaart ook hunne gelatene onderwerping aan de macht van den Czaar en de Kerk. Geen volk van Germaansch bloed, zou eeuwen lang het juk der dienstbaarheid zoo geduldig gedragen hebben, als deze zanglustige, lichtzinnige, lyrisch-poëtische Russen.
Het was een zachte, schoonte, stille, gouden avond. De menschen van het dorpje kwamen buiten op hun drempel staan. Alle gezichten waren naar 't Oosten gekeerd en aller oogen staarden schrik-starend, en aller ooren luisterden, met ingespannen aandacht, om ieder geluid op te vangen.
Een dichte, glad aanliggende, zachte vacht bekleedt het lichaam; de zijden van den kop, van de neusgaten tot achter de oogen, zijn begroeid met stijve, borstelachtige haren, die te zamen zich als een borstelvormige haarlijst boven de overige deelen van de vacht verheffen.
"Het is een kind van buiten, dat ik een poosje bij mij in huis neem," zei mevrouw d'Ablong een beetje kortaf, met een zachte stem, maar toch niet zóó zacht, of Elsje had het verstaan. Een kind van buiten, dat zij een poosje bij zich aan huis nam! Waarom zei haar tante niet dat zij, Elsje, haar nichtje was en bij haar kwam logeeren? Elsje vond het erg vreemd!
Echte broederschap plaveit zich tusschen u en mij. Zoo moge de broederschap eenmaal zijn tusschen menschen." O zachte stem, o gouden vrijheid, hoe vuldet gij de kamer en maaktet een vlak waarin al de hoorende harten leefden.
Hij boog zich over den snikkende neder, kuste hem op het voorhoofd, richtte hem op en sprak met zachte stem: »Vergeef mij mijne hardheid, geliefde zoon! De booze woorden, die u zoozeer kwetsten, kwamen niet uit het hart van Amasis, maar werden mij door onbesuisde drift op de lippen gelegd. Gij hebt mij vele jaren lang door koelheid, onverschilligheid, wederspannigheid en zonderlingheid vertoornd.
Zachte wind wasemde met stille huiveringen door haar witte rokken, ritselde op langs het kiezelpad van den bodem, deed den zoom van haar kleed op en neêr gaan. Om haar heen had zij nu het grijsbruine licht, de ledige kleur der rieten omkasting. Een rust ademde uit die beschermende kleur, van achteren en van links en rechts, in de rondte.
De duisternis, welke zoowel in de gang als in hun kamer heerschte, belette hun echter te zien of gezien te worden. "Doe uw schoenen uit!" zeide een zachte stem. "Dit is geschied," antwoordde Hendrik, die reeds met de zijne, gelijk Joan met zijn laarzen, in de hand stond. "Stil!" antwoordde dezelfde stem: "hier.... reik mij uw hand. Neem deze twee pistolen."
Hij voelde Goedele's hand op zijnen schouder rusten en dat deed hem zachte deugd. Goedele en verwijlde niet lange bij hem. Al trof ze nu een teer-lijdelijk herte, al trilde in het kille huif een snare van goede aandoening, ze kon niet zoo seffens aansluiten met vader. Vader was, met al de rest, verre verwijderd van haar innige leven en ze bekeek hem van verre.
Zoo speelden met haar de groote gedachten, die evenals de wind nu door de menschen gaan en hen doen doen en hen doen denken. De zachte vrouw lag met haar zwarte haren daar neder, door het denken overmeesterd. Zal ik gaan, zal ik den strijd mee beginnen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek