Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
De jongeheer Pompile verwaardigde zich in hoogsteigen persoon hem deelgenoot te maken van deze genadige beschikking, niet zonder Wilkens 'n wenk te geven dat de tien stuivers welke den betrokkene voor reiskosten moesten worden uitbetaald, zeer gevoegelyk konden geboekt worden op: huishouden. Niet waar, Eugène? Zeg jyzelf nu eens of zulke uitgaven de zaken aangaan wat je noemt de zaken? Hm! Juist!
Met 'n welbehagelyk lachje nam hy de nederige begroetingen van Dieper en Wilkens in ontvangst, en ook op Wouter spatte een drupjen af, van den genadestroom dien hy zich alleredelmoedigst ontvloeien liet. Zoo, is dat de jonge Pieterse? Wel, mannetje, nu moet je maar braaf oppassen, dan kan er iets degelyks van je groeien. Je bent ons gerekommandeerd door m'nheer Dieper ...
De by 't kiezen te-pas gebrachte wysheid overstelpte onzen Wouter, die alweer angstig werd dat hy nooit, nooit, nooit zoo ver komen zou om te weten of de burgervrouwen die zich kleedden in gedrukt katoen, dit jaar de voorkeur geven zouden aan 'n slangetjen of aan moesjes? Wilkens zat by zulke gelegenheden als op 'n troon.
Wilkens ging naar 't magazyn, om de slangetjes uittezoeken, of de moesjes of de blokjes die 't huis Kopperlith den winkelier Krimp zou trachten in de maag te stoppen, in plaats van 't verlangde krieuweltje met 'n oogje. "Twee en zes is twaalf, en tien is twintig ...
Er scheen iets vreeselyks in dit voorstel te liggen, want Wilkens keek ontsteld op. M'nheer! Ja, denk je niet? Me dunkt dat ... Maar ... m'nheer! Al had Pompile voorgesteld het jonge-mensch te villen of te skalpeeren, de schrik van Wilkens kon niet grooter geweest zyn. Maar, m'nheer! Dit zou, onder uw welnemen, verbazend onvoorzichtig zyn! Hé, dacht je d
Daar komt Wilkens, verwaardigde zich de jongeheer Eugène te zeggen, zonder de minste verandering van houding, en met zekere zuinigheid in 't uitspreken der woorden, alsof er deuren- en venstergeld werd geheven van de artikulatie. Inderdaad, de heer Wilkens vertoonde zich op de binnenplaats. Hy liep zeer snel, als om blyk te geven van 'n diligentie die niet precies overeenstemde met de klok.
Deze namelyk was zeer fyn op maatschappelyke onderscheidingen altyd slechts in toepassing op anderen, want zichzelf schatte hy 'n graad of zooveel te hoog en noemde de jongelieden: "m'nheer Pompile en m'nheer Eugène" wanneer-i over hen tot Wilkens sprak. Doch ook in zyn mond heetten ze, als vroeger: "jongeheeren" wanneer hy 't woord richtte tot de oudere lyfstaffieren van den huize.
Kopieeren, boodschappen doen voor m'nheer Pompile, het knippen en opplakken van staallapjes, ziedaar hoofdzakelyk z'n werk, om nu niet te spreken van 't vegen op de zolders en in 't magazyn, lokalen waar, volgens m'nheer Wilkens, voor 'n jong-mensch altyd iets te leeren viel.
Alweer zou hier 'n algemeen schaterend gelach zyn opgegaan, indien er door iemand anders dan den oudeheer zelf mocht gelachen worden op 't kantoor. Deze oefende in z'n eentje zoo goed mogelyk de funktien van koor uit. Dieper legde z'n pen neer. Wilkens fronsde 't voorhoofd. Pompile meesmuilde. En zelfs 't officieel gelaat van Eugène vertrok zich byna in 'n plooi. Hi, hi, hi, buiten de Aschpoort!
Noch Motto noch m'nheer Wilkens, de praktische heeren die zoo grondbeginselig alle bemoeienis met de zaken van 'n ander verafschuwden, hadden besef van 't genot der aandoening die de Duitschers Menschenfreundlichkeit noemen, en waarvoor wy, meen ik, geen woord hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek