Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Ach! geen dier makkers had de wilden Mistrouwd als hij, om 't valsch gelach, Waarmeê de schaar hun worst'ling zag, Toen zij hun kracht den buffel spilden, Die 't koord des leiders scheurde als rag; Het dier, door hen vooruit betaald, Vervolgd, en toch niet ingehaald. "Neen, broeders," mogt hij hen bezweren, "Blijft zonder buks, blijkt zonder dolk Van nacht niet wijlen bij dit volk."
De edelen van het koninkrijk," vervolglde hij en toonde het papier, "zullen er uit lezen door uwe doorluchtige handteekening bekrachtigd, hoe groot de achting is, welke gij voor de prinses koestert, en den eerbied, welken gij de laatste wenschen van wijlen den koning, uw oom bewijst." Hierna las hij het papier voor, dat hij zelf had ingevuld.
Eindelijk was hij in een soort van zwaargeestigen slaap vol doodsangsten geraakt waaruit hij bij wijlen ontwaakte en dan met een uiterste inspanning lucht poogde in te ademen. Eindelijk was zijn denk- en herinneringsvermogen als uitgewischt. Hij wist niet meer, wat met hem gebeurde en was nu dood.... want het was werkelijk uit den dood, dat hij verrezen was.
"Ik zou het niet durven", valt ze me angstig in de rede, "hij is er zoo trotsch op. Dat zou juist iets voor jou zijn om het hem te vragen. Ik stel het elken dag uit." Na veel en ernstig nadenken zet ik 's avonds eer hij naar bed gaat, met mijn liefste accent in, als wijlen La Fontaine's vos: "John, wat zing je 's morgens toch beeldig mooi!" zijn borstje zwelt.
"Ga vóór, Fray Dámaso!" "Aan u, Fray Sibyla!" "U bent een oude vriend van den huize... biechtvader van wijlen mevrouw... leeftijd, waardigheid en zieleherderschap..." "Niet zoo heel oud, hoor! En dan... u bent de pastoor van de wijk hier!" antwoordde Fray Dámaso half vriendelijk en zonder den stoel los te laten.
En nog gelukkig dezulken; want een aantal anderen moest blijven staan; en hunne knikkende knieën en pijnlijke aangezigten duidden aan, dat zij het in die edele kunst nog niet zoover gebragt hadden, als wijlen Simeon Stylites.
En dit was nu ook door een wonderwerk, naar het scheen, zoo geworden. Vrij van alle beslommeringen, herademend door de volledige vrijheid en rust, was de Baron al in Mei zóó welvarend, dat hij bij wijlen zich voorstelde zijn ontslag te vroeg genomen te hebben. Daar de oude kracht en vlugheid van geest evenwel niet terugkwamen, verblijdde hij zich ten minste in zijne goede gezondheid.
Het regende niet meer en bij wijlen kwam de bleeke maan van achter de wolken kijken. De mannen naderden en, vol vrees, verborg zich het herderinnetje, aan den oever der beek. «Hier aan deze beek, heb ik gravin Machteld voor het laatst gezien» sprak de aanvoerder. «In de vlakte is zij niet» antwoordde eene stem, «zij moet de mastbosschen zijn ingetreden.
Mijnheer Madeleine bespeurde zijn verheffing in de openbare opinie aan de dieper buigingen der oude dames en aan de vriendelijker glimlachjes der jongere. Op zekeren avond waagde een dame uit deze kleine groote wereld, hem te vragen: "Mijnheer de maire is waarschijnlijk een neef van wijlen den bisschop van D.?" "Neen, mevrouw," was het antwoord.
De jongeling was juist bezig, een diepen blik in het hart van den ouden Frankforter te slaan, en te bepalen, hoe en op wat wijze hij door wijlen zijn vader ongetwijfeld moest zijn opgevoed, toen de overige vrienden werden aangekondigd, met uitzondering van De Morder, die zich eenigzins ongesteld gevoelde en liever, op zijne kamer bleef, dan alweêr visites te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek