Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Ja, de vogels, knikte Miranda.... Ik denk maar dat de vent eens genoeg van haar krijgt en dan.... Mijn arme vrouw!... Mijn arme vogels!... Madame lokte met moeite Spitsken van Miranda's knieën, begon hem te streelen. Spitsken heeft zoo'n schrik uitgestaan, leefde Miranda op, ik heb hem in mijn armen moeten wiegen, hij was als een kind. Het was zeker vreeselijk, Miranda?
Aan den oever der rivier wiegen oleanderstruiken hun witte en rose kelken op slanken stengel heen en weer, schitteren bloesems van perzik- en amandelboomen tusschen het donkere groen der laurierboomen, of wel het is een mimosastruik, die, om zijn schoonheid des te meer te doen uitkomen, niet beëngd door omringend geboomte, zijn volle gele trossen in het zonlicht laat schitteren en het oog verrukt.
Spoedig zullen in Duitschland jaarlijks meer lijkkisten dan wiegen zijn. Vreeselijk! Met cynisch welbehagen schreef kort geleden dan ook een Fransch blad: »Het Fransche volk kan rustig zijn, in Berlijn doen ongeloof, ontucht en echtbreuk even goed hun werk als in Parijs." Het blad raadt dan ook aan, Duitschland niet met kanonnen te bedreigen, maar met zedelooze romans te overladen.
Reeds ben ik geen vreemdeling meer in deze stad; de kleine Zanzibari's, wier specialiteit is, vreemdelingen lastig te vallen, brengen mij een militairen groet. Bescheidener nemen de jonge Soeaheli-meisjes mijn groet met een glimlach in ontvangst en laten haar lichaam gracelijk wiegen onder de plooien van het bovenkleed, dat sprekende kleuren draagt.
O! en nu hij haar zijden lokken voelt wiegen langs zijn wang, en haar zoetste kus hem weer verrukt, ja, nu beseft hij dat er inderdaad op de gansche wereld toch geen is, die hem meer ter harte gaat dan zijn Eva; dat hij slechts leven moet vóór en mét haar; dat hij desnoods ieders liefde zal kunnen missen indien hij slechts zooals nu, het moede hoofd mag vleien aan hare borst, wanneer hij maar rusten mag in haren arm.
Overgegeven aan de veêren van den landauer om haar te wiegen, bij kleine schokjes, en aan de warmte van de kussens, waarop zij nu al uren had gerust, om haar rug en beenen te doordringen, en haar borst en schoot koel in den avondwind, had zij haar hoofd naar achteren op-zij laten glijven.
Snoezig hief ze hare lippen boven hare tanden naar voren, om ze in de zoetigheid niet te bemorsen. Ze dronk met kleine slokjes. Het kopje tikte kort, als zij 't op het porseleinen bord nederzette. Dan speelde ze met het zilveren lepeltje, klonk het tegen het witte tasje of deed het in evenwicht wiegen op haar duim. Wel, zei ze zuchtend, is mevrouw Verlat reeds op?
Simon had het venster wijdopen gezet, dat uitzicht gaf op den tuin. De tuin was lichtgroen en prevelde. Kleine windjes voeren langs het jonge getwijg en vogeltjes tjirrelden door elkander. De Lente asemde binnen. Bijen kwamen tot in het raam wiegen, gonsden langs de ruiten op en schoten weg, de vrije ruimte door. Rust hier een beetje, juffrouw Francine, zei Simon.
Hij wist zijne schouders eendlijk en zijnen rechten rug sterker dan den sterkste van 't dorp. André daarnevens wat rilder, hooger opgeschoten op zijne stevige leden die plooiden genadig in het wiegen van zijn ros. Dat zijn een prachtig koppel ruiters, zegden de kennissen, jong zijn ze en niets en kan hen deren, ze hebben 't geluk in pachte!
En dan liep ze weer weg met een dollen lach, en op een afstand riep ze: "Kom 's hier, kom 's kijken! Gauw! gauw dan, anders is 't weg!" Dan draafde hij er heen en dan was 't niets of enkel een mooie tor, die vadsig zat te wiegen op een blad, glanzend in de zon, of een kwikstaart, die toch al lang weer weg was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek