Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
De glans van het daglicht, die het zwart van haar japon vergrijsde, had zich over haar rug gespreid in een glimmend ovaal, viel in plooyen tot haar voeten en glimperde door de kroesige bosjes haar rondom haar hoofd. Zij liep naar het ledikant en schoof gauw de witte gordijnen op-zij. Zij keek er in. Er was niets.
De zoen werd gegeven heel gauw, maar Mathilde hield haar mond op-zij en er bleef eventjes een klein vochtig schaduwkringetje op haar wang. Toen haar vader de stoep opkwam en Jozef hem groette met zijn hand, veegde haar zakdoek 't stilletjes wech. 't Was half-twaalf geworden.
Och, wil u hier maar even binnenkomen, asjeblieft? Haar oogen op-zij, om Jozef niet te zien in de verte, stapte de ranke elegante jufvrouw, op haar hooge bottines met verlakte puntjes, in de voorkamer, waar Jans haar volgde. Kan ik ook zeggen, wie der is?
Door een andere deur, van op-zij, kwam nu de portier van het hotel binnen, nam zijn breedbollige pet af en ging op zijn teenen naar Jozef. Een telegram! zeî Mathilde. Uit beleefdheid deden de andere alsof er niets gaande was en spraken voort. Jozef zeî niets maar zag bevreemd zijn naam aan en opende den telegram met zijn dessertmesje. Van huis? vroeg zij.
't Moteurken sloeg op-zij en met een plof plompte Geerten 't water-in, dat hoog opspatte in iriseerende droppels ...
Langs den scherpen boeg sprong het water òp, gleed kabbelend op-zij, vloeide in gesmijdige lijning terug omlaag, langs de blanke flanken, in de diepe barenwemeling, werd eindelijk tot wit-opborrelenden schuim-staart geslagen door 't onzichtbare schroefje ...
Een jonge dame, een bleek mager meisje, heel in 't zwart gekleed, zoû nu iets doen. Deze maakte geen enkel exkuus, maar, na een paar heeren verzocht te hebben een eindje op-zij te gaan staan, om dat ze dan vrijer was in haar gebaren, begon ze met een hel stemmetje een burgerlijk deuntje:
Maar gelijk lei zij 'r kous neer, nam 't nat-gehuild, achterlijk kind van het bultig matras, knoopte de katoenen japon los met 'n ruk, dat de groote witbeenen knoopen sprongen op-zij, sloeg den roodbruinen doek weg, hield de slappe, uitbuilende borst voor den mond van het kind.
Overgegeven aan de veêren van den landauer om haar te wiegen, bij kleine schokjes, en aan de warmte van de kussens, waarop zij nu al uren had gerust, om haar rug en beenen te doordringen, en haar borst en schoot koel in den avondwind, had zij haar hoofd naar achteren op-zij laten glijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek