United States or Kosovo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een regen van kogels vloog over en door den kleinen troep, doch ook zij waren op hunne hoede geweest en een paar kerels, die zich wankelend in den zadel hielden, leverden het bewijs, dat de kogels weder nieuwe slachtoffers hadden gevonden.
Kom; ik wil hem zien, hem troosten of bidden nevens zijn doodbed!" zuchtte Dakerlia, die voelde dat hare krachten haar weder dreigden te begeven. Zij leunde zwaar op den arm van Robrecht en op den arm van den ouden Bertulf. Hare stappen waren wankelend en zij liet het hoofd op de borst hangen.
Hun gang is in de hoogste mate wankelend en onzeker, en de lange staart, die, om het evenwicht te bewaren, wanhopig heen en weer bewogen wordt, doet den indruk van onbeholpenheid, welke door deze bewegingswijze gewekt wordt, nog toenemen. Geen der Europeesche natuuronderzoekers heeft trouwens ooit Slingerapen op den bodem gezien.
Hostein hield hem tegen, bracht hem in een rijtuig en hij.... hij liet alles met zich doen; zijn wilskracht was verlamd. Zonder dat hij ’t eigentlijk zelf wist, hoe, kwam hij thuis; de tooneelknecht bracht hem de trap op naar zijn woning en verliet hem voor zijn deur met een „van harte ’t beste meheer Walten!” Bevend en wankelend als een dronken mensch trad hij binnen.
De ongelukkige vrouw loste alsdan de boze vijand, en leunde wankelend tegen het dak: bloed liep over haar klederen, haar ogen verflauwden, haar wezenstrekken verstierven, en haar handen zochten dwalend naar een steun.
Dichtbij hem klonk een zacht gegrom, en toen hij den klank spiedend naderde, vloog een donker lichaam op en verdween met woeste sprongen in de verte. "Weerwolf! booze wolf!" kreet hij. Wankelend, een dronkaard gelijk, liep hij verder.
Davus! riep ik. Davus! Ben je wakker?? Waar ben ik? vroeg Davus met zwakke stem. Bij de posthalte, antwoordde ik. Kom Davus, kom bij en sta op... Wat is er gebeurd? vroeg Davus, wankelend uit den wagen komend. Je bent van schrik bevangen, zeide ik; door dien plotselingen storm. Je bent bezwijmd en ik heb maar zelf gemend... Heer! zeide Davus, een schim gelijk.
Zijn kleeren kwamen vol bloed. Padre Salvi stond met moeite op, bleek, met verdwaasden blik. Hij gaf een teeken met de hand, en verliet wankelend de zaal. Op straat zag hij een jongmeisje, dat met den rug tegen den muur geleund, daar stokstijf stond te luisteren, starend in de ruimte, de verstuipte handen tegen den ouden muur aangedrukt. De zon bescheen haar ten volle.
Dichtbij de plaats, waar hij stond, woonde een kluizenaar. Tot hem ging Reginald, en wankelend trad hij de eenzame cel binnen. Hij toonde hem de bebloede hand. "Vader!" zoo weende hij, "ziet mijne handen, rood van bloed. Ik heb mijn broeder vermoord red mijn ziel. Bid, dat mijn handen weder worden als weleer. Bid voor mij, en geef mij uitkomst."
Het was buiten reeds lang dag, toen de eerste af glans der zon in de schatkamer daalde, en met den valen schemer herbegon het licht der edelsteenen te stralen en hun stemmen vingen weder aan te klinken. "Het is dag, kom nu bij ons. Neem ons in uw handen, pas ons om uw vingeren, leg ons om uw hals." Wankelend ging ze naar de tafels, en één voor één hield ze de sieraden vast.
Woord Van De Dag