Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 november 2025
Zelfs toen de knecht vertrokken was, draalde zij nog, maar Henk zag haar aan, en zij durfde niet meer dralen; zij wilde ook niet meer dralen, toen zij Otto zoo stil wanhopig zag.
Hy dwaalt, en mist het spoor door 't rijzen van de heuvelen; Ontmoet een vijand, strijdt wanhopig, doet hem sneuvelen; Maar zinkt op 't bloedig lijk en blaast den adem uit. Het heir, te middlerwijl, was, nergens nog gestuit, Thands op den lager grond den Pizon weêr genaderd, Die honderd banken vormt, met dieper kil dooraderd.
"Waarom niet? Als Hermoine zich het gedrag van den wilden majoor Guido Amati niet aantrok, dan was er reden, om uw eetlust te verliezen. Als Dona Hermoine de Alva ophoudt belang te stellen in het doen en laten van majoor Guido Amati, dan eerst is het tijd voor Guy Chester om wanhopig te worden."
Omdat ik de neef ben van den zegelbewaarder Zeno, die zelf wanhopig is, omdat hij niets weet, zelfs het allergeringste niet." »Maar hij staat ook het dichtst bij den Regent," merkte Gorgias op, »en zoo iemand, dan moet hij toch hooren wat er met de vloot is gebeurd."
Beter was het dan maar den strijd te wagen. Kort gaf Vasse aan de dragers der geweren bevel, zich gereed te houden. Ze zouden allen tegelijk schieten, zoodra het dier zich zou vertoonen tegen de lucht, en daarna zou ieder een goed heenkomen zoeken. Het was een wanhopig besluit, en ze voelden allen, dat er groote kans was op het vallen van dooden onder hen.
Pieter poogde het bloed, dat uit de wond vloeide, te stelpen; maar het scheen den stervende te benauwen, die na een hevige stuiptrekking den laatsten adem uitblies. "Dood! Arme oom Klaas, dood!" riep Pieter uit, terwijl hij zich als wanhopig op het lijk wierp. "Pieter!" klonk eensklaps een stem naast hem. "Is de stuurman dood?" "Hij is dood, Jonker Engel.
Deze uitspraak van den Commissaris verspreidde zooveel licht over de treurige omstandigheden, waarin onze vrienden zich bevonden, dat zij elkander wanhopig begonnen aan te zien; want het Blauhaus te Bern, dit wisten zij, heeft wonderlijk veel overeenkomst met hetgeen men elders spin-, rasp-, tucht- of in het algemeen correctioneel gevangen-huis noemt.
Och, het was dan wáár, wat men altyd zeide, dat er van hem nooit iets zou te-recht komen! Hy voelde zich wanhopig. De Edelknaap schiet tusschen-beiden... waarmee? Waarmee, juffrouw? Juist! Waarmee... waarmee... komaan, Wouter, zeg jy nu eens, waarmee die... hoe heet-i ook? De Edelknaap. De vraag is, gelyk ik u reeds zeide, waarmee schiet hy tusschen-beiden? Waarmee? waarmee? Alles zweeg.
"Mijn hoed, mijn hoed, wie heeft hem gezien?" riep Door wanhopig. "Misschien op je kussen bij je haarlintje," plaagde Nel. "Wees nu niet zoo flauw," bromde Door. "Jij hebt gemakkelijk praten, jij behoeft nooit naar je dingen te zoeken. Maar als ik mijn hoed of mijn mantel ergens neerleg, kan ik ze later nooit terugvinden." "Ik leg ze ook niet "ergens" neer." "Zoo? Wat doe jij dan?"
De volgende dag gaf even weinig; ook de 26ste December niet. Het was om wanhopig te worden. Men dacht aan niets dan aan de ongelukkigen die nu 26 dagen in het projectiel opgesloten zaten. Misschien werden zij in deze oogenblikken aangegrepen door de eerste aanvallen van verstikking, indien zij tot hiertoe waren ontsnapt aan de gevaren van hun val!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek