Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
"God, Walter! zijt gij het?" riep de graaf, terwijl hij verbleekte, en bevend den nederliggende beschouwde: "Walter, Walter! waartoe zijt gij gekomen!" Walter Van Rodenberg opende zijne oogen en keek verwilderd om zich heen. "Ha! eindelijk vernietigd!" riep hij met schorre stem: "Het is reeds lang genoeg. Waar is de dood?
"Walter!" klinkt het nog eens met angstige kracht terwijl ze overeind vliegt: "Walter! O gerechte God, waar is hij? Walter, Walter!" "Stil Moeke, niet schreien! Karl zal aan Koning Wilhelm gaan zeggen dat Moeke zoo ziek en bedroefd is, en dan brengt ie vader weer mee, en...." Maar de zwakke vrouw verstaat hem niet.
Onder de mannen, wier naam verbonden werd aan al deze vernieuwingen of aan sommige er van, werden met evenveel geestdrift als bewondering Byron en Walter Scott genoemd, Goethe en Schiller, Lamartine en Victor Hugo.
Walter Van Lillers, min of meer verlegen en zonderling glimlachende als wilde hij beduiden dat hij aan zijne eigene woorden niet geloofde, zeide hun: "Ziehier de zaak, heeren: heeft 's konings bode geweigerd u in vrijheid te laten gaan na de overlevering van 's graven schat, dan is het niet door berekende trouweloosheid, zooals gij waarschijnlijk meent.
»Welnu," zei James Burbank, »ik zal morgen ochtend naar Fernandina gaan en... daar zal ik berichten inwinnen... wanneer althans de havenplaats nog in handen der federalisten is." »Zou dat niet al te gevaarlijk zijn, James?" vroeg Walter Stannard. »Om het even; het moet!"
Meer dan eens heeft de vorige eeuw getracht de Ridderromantiek der Middeleeuwen weer tot een kunstmatig leven op te wekken. Eerst de Duitse romantici met hun Heinrich von Offerdingen en Barbarossa, de Genoveva van Tieck en de Tempeliers van Werner; daarna Walter Scott met zijn Ivanhoe en Victor Hugo met zijn Burggraven; gelijk in Denemarken Ingemann met zijn Otto en Jonkvrouw Inge.
Alles wat daartusschen ligt, blijft onuitgesproken. In de doorgevoerde verbeelding van den doodendans en het ijselijke rif versteent de levende aandoening. XXXVII, p. 550; t. XXXVIII p. 358. Bernardi Morlanensis De contemptu mundi, ed. Th. Vroeger toegeschreven aan Bernard van Clairvaux, door sommigen voor het werk van Walter Mapes gehouden; vgl.
Eenige oogenblikken daarna bevonden zij zich in het open veld. Weder had Walter Van Lillers hun de stilte bevolen, en zij volgden hem zwijgend gedurende schier eene halve mijl. Hier bleef hij staan en zeide hun: "Nu zijt gij verre buiten den kring der brandwachten. Ik ga u verlaten en naar de stad terugkeeren.
Aan het uiteinde van de pier stonden twee zwarten te wachten. Zij waren van brandende lantaarns voorzien, want de nacht was zeer donker. James Burbank nam afscheid van master Walter Stannard, en besteeg, gevolgd door Edward Carrol, de pier. Achter hem kwam de mestische vrouw Zermah, die reeds van uit de verte eene fijne kinderstem beantwoordde: »Daar ben ik, Dy!... Daar ben ik!"
»Hoogstens nog drie dagen, dan is het springvloed; maar.... wanneer..." »Maar, wanneer wat? Ga voort." »Maar nog slechts vier-en-twintig uren, wanneer de wind draaide en uit volle zee op de riviermonding stond." »Dat is een kans, waarop in dit seizoen niet te vertrouwen valt," zei Walter Stannard. Drie dagen, of in het gunstigste geval nog vier-en-twintig uren!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek