Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Het zal een warm dagje worden!" zeide de reporter vroolijk. "Kom, kom! dokter Spilett!" antwoordde Pencroff, "wij loopen in de schaduw en zullen zelfs de zon niet te zien krijgen!" "Voorwaarts!" zeide de ingenieur. Op de kust, bij de Schoorsteenen, wachtte het wagentje met de onagga's bespannen, waarin zich levensmiddelen, verschillende werktuigen, wapenen en munitie bevonden.
"O joa ik, mevreiwe, joa ik; en 'k zal alle doagen onze lieven Hiere bidden omdat Hij ou toch genezen zoe," zuchtte Rozeke met hikken in de stem. De zieke dankte met een langen, stillen blik van liefde en als een doode vracht zag Rozeke haar in het wagentje naar boven dragen, terwijl zij zelve snikkend heenging.... Dit was de laatste maal dat zij haar buiten zag.
Slaperig sukkelen onze kleine paardjes voor het wagentje voort, ons meer dan genoeg tijd gunnende onze omgeving goed in ons op te nemen. Een, twee, drie, neen meer groepjes van vrouwen zitten onder de boomen, allen twee aan twee.
Toen wij eindelijk om één uur in het hotel aangeland waren, konden wij ons niet voorstellen, dat wij vijf uren achtereen in dat onmogelijke wagentje gereden hadden. De weg was zóó mooi en zóó vol afwisseling, dat de tijd was omgevlogen.
Tot haar verwondering werd haar dit toegestaan en even later reed zij met de onderwijzeres, die in het bizonder met het toezicht over den pony was belast en zeer zwijgzaam van aard was, in het krakende wagentje, door den mageren Peter getrokken, naar het station.
Mogelijk volstrekte onafhankelijkheid en onze scheiding. Maar ik kende haar nog niet geheel. Des anderen daags in den voormiddag hield het bekende wagentje van de Pauwelsen voor mijne deur stil. De oude Frits stapte er uit en bracht mij een biljet van zijne meesteres. Zij had hem bevolen het aan niemand dan aan mij zelf over te geven en op antwoord te wachten.
Op Luilakmorgen gaan de kinderen voor dag en dauw met de korrie, een laag wagentje aan een lang touw, uit naar de naburige dorpen; zij hebben daarbij groene takken en brandnetels bij zich, en terwijl deze ook luilak of looielak genoemd worden rondgedragen, zingt men: De looie lak, de slaperige zak, Vanmorgen niet vroeg op 'estaan, Je ken wel weer naar bed toe gaan.
"Die groote ratten zijn dol op paarden", herhaalde de kolentremmer telkens. Cossar keek het getwist een oogenblik aan. "Haal de spullen uit het wagentje", zeide hij, en een van zijne mannen, een lange, blonde, smerige werktuigkundige, gehoorzaamde. "Geef me dat jachtgeweer es an", zeide Cossar. Hij ging tusschen de voerlui staan. "Wij verlangen niet van jelui dat je rijden zult," zeide hij.
U zult het dan voorloopig maar zonder uw koffer moeten stellen en dien morgen gaan halen met Peter en het wagentje. Er kan dan nog wel iemand met u meegaan." Toen, ter verduidelijking, alsof ze bang was dat Hedwig in den genoemden "Peter" een manspersoon zou vermoeden, "Peter is onze pony." "O," was al wat Hedwig zeide.
Dan een landheer hoog te paard, zijn mantel tot op zijne voeten afhangende, in gestrekte galop, dan een tweewielig wagentje getrokken door een muildier dat moeite heeft de talrijke passagiers voort te zeulen, dan een ezel niet zelden bereden door twee of drie volwassen mannen en bovendien beladen met eenige takkenbossen of zakken hooi.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek