Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Ze wou wel meehelpen; maar ze wist niet recht hoe. Het vrouwtje deed alles zoo handig en vlug, een lust om te zien; zóó zou zij het toch nooit kunnen. Het vrouwtje begreep best, wat Ida dacht, en daarom zei ze: "Toe maar, kindlief, ik zal het je wel leeren. Je zult eens zien, hoe gauw je de kunst van mij afkijkt." Toen begon Ida mee te helpen.
"Ja, ik kom!" Nog wat gerommel van vaatwerk. "Ik wou da-je ophiel met je gezang." "O mag d'r hier ook niet gesonge worre!" "Meissie als dat zoo doorgaat hou je 't hier niet lang uit... Ik wil geen vrijers an me deur en geen gezang." "Best juffrouw." De deur ging dicht. In de voorkamer bleef droge vrouwtje met het vinnig spitsneusje. Droge vrouwtje was dik in de vijftig, klein, mager, verdord.
Ida wist wezenlijk niet, dat ze zooveel mooi goed had. "Kant en klaar!" roept eindelijk het vrouwtje. "O, wat ben je toch knap!" zei Ida, en ze gaf haar een' kus. "Niets knapper dan mijn meisje over eene korte poos ook wezen zal." 's Avonds aan de thee haalde het vrouwtje een hagelwit breiwerk uit den zak en begon vlijtig te breien. Of Ida geen handwerkje had?
Daar waren de kastdeuren al open, en roef, roef, pakte Ida er armen vol goed uit op den grond. "Ho, ho," riep het vrouwtje, "dat gaat maar zóó niet, juffertje. Eén, twee, drie, het kleed van de tafel netjes opvouwen, hoor en dan op de leege tafel alles uitspreiden. Nu soort bij soort zoeken. Geef me eerst het ondergoed eens aan: dan vlijen we daar weer stapeltjes van.
"Dat lijkt mij niet verkeerd," zei de soldaat, "maar wat moet ik nu voor jou daar doen, Moedertje? Om geld voor mij zelf te halen, stuur je me toch zeker niet alleen." "Neen," zei het vrouwtje, "voor mij moet je een zilveren lucifersdoosje halen, dat mijn zoon vergeten heeft, toen hij den laatsten keer daar geweest is.
Letten we op de handeling, die op beide afbeeldingen tusschen de twee personen voorvalt, dan moeten we allereerst onze bewondering uitspreken voor het vrouwtje. Er zit in hare houding buitengewone bewegelijkheid; het overhandigen van den brief gaat niet bedaard in zijn werk, maar haastig en gejaagd.
Maar gelukkig hield hij het binnen, en zei liever: "Het was dan toch ook verschrikkelijk hard voor die vrouw!" "Ten minste als hij haar gelukkig maakte," merkte zijne gade aan. "Daar zijn anders wel echtgenooten, wier bijzijn, eerder dan hun afzijn, hunne vrouwen in het graf zou helpen." De geleerde glimlachte pijnlijk: "Dat zal wel zoo zijn, vrouwtje!"
"O, neen," riep Paul, "niets is me te ver, als ik maar eindelijk het paleis kan vinden. Ik dank U zeer voor den goeden raad en stap nu maar dadelijk verder." "Goede reis!" riep het oude, oude vrouwtje, "en hou' maar moed!" Als Paul niet zoo heel moedig geweest was, zou hij zeker den moed verloren hebben, maar nu stapte hij vroolijk verder en dacht: "wie volhoudt, moet winnen!"
Ze scheen van schaduw gemaakt; ze had nauwelijks lichaam genoeg om een vrouw te zijn; ze was niets dan een weinig bezielde stof, had groote oogen, die altijd neergeslagen waren; een voorwendsel voor een ziel om op aarde te blijven. Juffrouw Magloire was een klein oud vrouwtje, blank, dik, zwaarlijvig, druk, altijd hijgende, vooreerst wegens haar bedrijvigheid, en dan tengevolge van haar asthma.
Een maand na het huwelijk werd hij door onze regeering naar de opiumregie in Medan overgeplaatst en toen hij daar kwam, wist hij niet beter te doen dan daar eene Japansche tweede vrouw te nemen. Hij had nu geschreven, dat ook zijn mooi Maleisch vrouwtje moest overkomen, dan zou hij eerlijk zijne gunsten tusschen deze twee rivales verdeelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek