Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
"Zoo," mompelde Marcel, "die is al even laf als ik." Toen Rodolphe naar zijn eigen kamer wilde gaan, werd er tweemaal zacht op de deur van Marcel geklopt. "Wie voor den duivel kan nog zoo laat hier willen zijn?" zeide de schilder. Een kreet van verbazing ontsnapte hem, toen hij de deur geopend had. Het was Mimi. Daar het donker in de kamer was, herkende Rodolphe zijn vriendinnetje niet dadelijk.
Ik heb u een mof beloofd en ik zal u die ook geven, zooals mijn vriend Jacques er een gegeven heeft aan zijn arm vriendinnetje Francine, die, zooals ik hierboven door de puntjes heb aangeduid, zijn maîtresse geworden was. Francine was blond, blond en vroolijk, wat niet dikwijls voorkomt.
Gedurende enkele dagen ging alles goed. Den avond vòòr Kerstmis kwamen de vier vrienden in gezelschap van hun respectievelijke "echtgenooten" in het café. Er waren dus mademoiselle Musette, mademoiselle Mimi, het nieuwe vriendinnetje van Rodolphe, een allerliefst persoontje met een stem, helder als een klok, en Phémie Klad, de afgod van Schaunard. Dien avond droeg Phémie Klad een mutsje.
Ik stelde den man gerust, verzekerde, dat ik overtuigd was van zijn goede bedoeling, maar liet mij niet overhalen, mijn kleine taupo te verlaten en haar dansen niet te bewonderen. Na een half uur van toilet maken verscheen mijn vriendinnetje met haar dienstvrouwen in feestkleedij.
"Aan mijn liefste vriendinnetje, Kitty Bryant, schenk ik mijn blauwen boezelaar en mijn ringetje van gouddraad met een kus. "Aan Hanna geef ik de hoedendoos, die zij zoo graag wou hebben en al het verstelwerk dat ik nalaat, hopende dat ze mijner er bij zal gedenken.
Een zeker iets in Laurie's gezicht verontrustte zijn vriendinnetje, maar zij zei opgewekt, met haar vriendelijke oogen op de drijvende wolken gevestigd: "Als iemand echt verlangt er te komen, en er zijn heele leven zijn best voor doet, geloof ik, dat hij zeker zal mogen binnentreden, want ik denk niet, dat er grendels of wachters voor die poort zijn.
Doch ik kom er nu toe: mademoiselle Francine was het eerste en eenige vriendinnetje van Jacques geweest, die toch niet oud gestorven was, want hij was nauwelijks drie-en-twintig, toen zijn vader hem heelemaal naakt onder den grond wilde laten stoppen.
Zijn nieuwe vriendinnetje was de blondine, voor wie wij hem op den dag van paradoxale dwaasheid het kostuum van Romeo hebben zien aantrekken.
Maar hij is hier in de stad op school. Ik geloof, dat hij hier zijn vriendinnetje heeft. En ik geloof, dat het vriendinnetje dat ook wel weet. En ook wel weten wil. Neen, ik ben nog niet zoo een heel oud man. Maar ik heb toch iets meer dan deze kinderen beleefd. Gij kent het gedicht van Jacques Perk: "Dorpsdans" natuurlijk even goed als ik. Een grijsaard ben ik nog wel niet. Maar het komt toch.
"Ik heb zulke koude handen," mompelde zij. "Geef me mijn mof." En zij wikkelde haar magere handen in het bont .... "Het is het einde," zeide de dokter tot Jacques; "geef haar een afscheidskus." Jacques drukte zijn lippen op die van zijn vriendinnetje. In het laatste oogenblik wilden zij de mof wegnemen, maar krampachtig hield zij die vast.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek