Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Laag nedervlakte de zoldring-van-balken met schuwlijk dobbren van lampelicht-kringen. Op de tafel was morsig gewar van kommen, koppen en schotels, glanzerig wit, door klodders en sopjes bruin overstort. Het zeil, geel, met bloemen-gefleur en weg-krabde gaten, lei met bultende vouwen en glimmige plasjes.
Zijn hand trilde bijna, als hij zijn kaartje nam aan 't station. Hier stond hij met zijn leêge armen, met zijn verlaten borst, voort! daar ginds was zij, die hem weêr dwingen zoû zijn armen om haar schouders te slaan, zijn handen samen te vouwen over haar rug, haar handen vlak uit tegen zijn borst en zich tegen hem aan drukkend. Als hij dan buiten kwam, week de waan geheel.
Ze zat sprakeloos in de zure rookdampen toe te kijken, bleef in de vouwen van haar mantel rond de marmeren bladen van tafels en bij de vergulde pijlers, dik behangen met jassen, pelissen en hoeden. 't Verveelde haar gauw. Ernest, zei ze, ik word onverdraaglijk. Het beste is nog dat ge mij naar huis brengt. Hij glimlachte geduldig en hielp haar weer in de koets.
Al wat ik waagde was mijn oogen naar de zon op te heffen, mijn handen samen te vouwen in smeekende houding en eenige woorden te spreken, met een nederige en zwaarmoedige uitdrukking, zooals dat mij in mijn toestand paste; want ik vreesde ieder oogenblik dat hij mij tegen den grond zou smakken, zoo als wij gewoonlijk doen met een klein griezelig insekt, dat we willen doodmaken.
Soms, als men een huisorgel bezit, wordt er een psalmvers of een gezangvers bij gezongen. Vóor elken maaltijd wordt gebeden, na elken maaltijd gedankt, waarbij allen de handen vouwen en de oogen sluiten. Treffend heeft Karel de Groux het familiale gebed vóor het eten afgebeeld in zijn Bénédicité.
Nu hadden zevenduizend Fransen de tweejarige verdrukking met het leven geboet: geen enkele vreemdeling ademde nog in het vrijgemaakte Brugge, het volk verheugde zich over de verlossing, de stad weergalmde van de blijde liederen welke de Sprekers ter dier gelegenheid gemaakt hadden; en de witte vlag ontrolde de blauwe Leeuw met golvende vouwen boven de wachttoren.
.... Dat we héel mooi speelden, kwam Cecilianus na. Nu mogen we wel gaan kijken, hé? Mogen we kijken? Ruim netjes je boeltje eerst op.... Dat zouden ze doen. Daarvoor waren ze tè goede comoedi. En dan die kostbare costuums, die aan het Theater behoorden! De tweede choragus zelfs kwam er naar kijken, ze halen.... Wees niet bang, choragus: kijk, we vouwen alles keurig op. .... keurig op!
Zie hen daar neergezeten, die kloeke poorters met den ernst des levens op het gelaat, en wees er zeker van dat die handen, welke zich zoo gewillig vouwen ten gebede, zich straks mocht het noodig zijn even krachtig zullen klemmen om den greep van het zijdgeweer of de kolf van den snaphaan. En weder .... maar reeds lang genoeg verwijlden wij te dezer plaatse.
Breydel antwoordde niet, zijn hart was te vol: bevend van ontroering sloeg hij zijn armen om de doek van de Standaard, en omhelsde alzo de blauwe Leeuw. Hij verborg het hoofd in de vouwen der zijde, en weende enige ogenblikken zonder zich te bewegen; dan liet hij het vaandel los, en kwam in de uiterste opgetogenheid tegen de borst van Deconinck vallen.
Hij lei zijn zwarten rok en vest en broek over een stoel en haalde zijn schoone overhemd uit de vouwen en hing 't er overheen, een vreemd slap doekengedoe om de glimmende stijve borst, een onhandig, onmogelijk ding, dat hoekig en plompverloren neerlag, als een zoo-maar-ergens-neergesmeten houten janklaassen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek