Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Schuif de trappen nu achteruit van de estrade, waarop mijn jongens moeten dansen. De tooneelknechten, tegen den achtergrond, schoven de houten trappen uit. Het achterdoek iets hooger, zei de eerste choragus. Het achterdoek steeg. Genoeg, genoeg!! riepen de choragi. Iets lager.... beval de dominus. Het achterdoek daalde. Genoeg! bevalen de choragi. Werkt de exostra goed? vroeg de dominus.
Daarnaar heette de kuststreek om de golf van Tarentum Chonia. Choragus, choregos, iemand die bij het opvoeren van tooneelstukken, muziek- en dansuitvoeringen, met het bezorgen en bekostigen van het koor belast was.
.... Dat we héel mooi speelden, kwam Cecilianus na. Nu mogen we wel gaan kijken, hé? Mogen we kijken? Ruim netjes je boeltje eerst op.... Dat zouden ze doen. Daarvoor waren ze tè goede comoedi. En dan die kostbare costuums, die aan het Theater behoorden! De tweede choragus zelfs kwam er naar kijken, ze halen.... Wees niet bang, choragus: kijk, we vouwen alles keurig op. .... keurig op!
En dan, zei de tweede choragus; moet je niet vergeten, dominus, we zijn betrekkelijk eenvoudig geworden. Lentullus Spinther liet, toen hij zijn spelen gaf, de meubels met echt zilver beslaan, Petreïus met goud en Nero wilde, dat
Van uit de cavea kletterde het handengeklap.... De ezel balkte.... De tweede choragus drong de danseressen weg, naar hare kleedkamers. Allen hoorden den beer. Hij bromde, zacht maar gestadig. Of hij, nog niet heelemaal wakker, na snurkte.... De ezel, welopgevoed, balkte niet meer.
Choraules, choraules, iemand die den zang en dans van een koor op de fluit begeleidt. De benaming zelf komt eerst in den romeinschen tijd voor. Choregia, z. Choragus. Chorizontes werden in den alexandrijnschen tijd de grammatici genoemd, die beweerden dat de Ilias en de Odyssee niet van denzelfden dichter waren.
Deze kosten bestonden in de betaling en het onderhoud der choreuten en van den chorodidaskalos, iemand die het koor oefende en de repetities leidde, verder in prachtige kleederen, gouden kransen, enz., waarmede het koor optrad. De choragus, die den prijs won, richtte ter gedachtenis daaraan een klein marmeren gedenkteeken op, dat door een metalen drievoet gekroond werd. Zie de afbeelding bl. 103.
Het is de beer! Het is de beer!! riepen de komedianten. En het is de ezel, die.... De choragus naderde, riep zacht: Dominus....? Choragus....?? De komedianten spreken te luid achter de scæna.... Laat ze zwijgen.... Zwijgen jullie dan toch! bezwoer, fluisterkrijschend, ontzenuwd de dominus. Maar zij riepen het bijna: Het is de beer! Het is de beer! Pas op, dat hij den ezel van Nilus niet opvreet!
Met zij doorweven, zei de eerste choragus en zij allen voelden aan de zware stof. In Rome, dominus, wìl het publiek het zoo, vooral het publiek van de cavea.... Hmm....! bromde beneden de beer: de ezel, nerveus maar wel-opgevoed, stampte alleen met de hoeven.
Die pracht, zei de dominus, brauwefronsend; zal de dóod zijn van Terentius en Plautus. Kom, dominus, zei de choragus; je jongentjes zullen er toch maar w
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek