Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
De heer Matthias van Guitt, leverancier van menagerieën, droeg een bril en was vijftig jaar oud. Zijn glad gelaat, zijn knippende oogen, zijn neus in den wind, de aanhoudende beweeglijkheid van zijn geheelen persoon, zijn levendige gebaren bij elken volzin, die aan zijn wijden mond ontrolde, dat alles deed hem kennen als het overbekende type van den reizenden komediant.
»Totdat zij hem in de ellende heeft gestort," voltooide Charmion den volzin, meer bezorgd dan verwijtend, en alsof zij het naderend onheil reeds vóór zich zag. »Maar Iras staat niet nader bij de Koningin dan ik, en wanneer gij en ik, hand aan hand het onze doen om den wakkeren jongen man, die van uw eigen bloed is, te beschermen...."
"Uwe Hoogheid schijnt beter onderricht, dan ik vermoedde," zeide De Witt scherp. "Wie is de gedienstige geest, die Haar dit heeft medegedeeld?" "Hoe zou ik onkundig blijven, Mijnheer De Witt, van hetgeen geheel Den Haag weet?" hernam de Prins. "Of zou Uwe Edelheid meenen, dat ik hier.... Doch neen, dat kan niet." "Voleindig uwen volzin, Prins," hernam De Witt.
Nadat de heremiet een lang gebed had uitgesproken, dat eens Latijn geweest was, maar waarin van de oorspronkelijke taal, behalve een paar deftige uitgangen van een woord en volzin, weinige sporen waren overgebleven, gaf hij zijn gast een voorbeeld, door in een zeer grooten mond, met tanden voorzien, welke met die van een everzwijn in scherpte en witheid konden wedijveren, zediglijk drie of vier droge erwten te steken, een ellendig maalsel, naar het scheen, voor een zoo grooten en stevigen molen.
"En?..." vroeg Pescadospunt aarzelend. Hij durfde niet verder. "En niets gebroken!..." vervolgde de bekende stem. "Neen, haar deert niets. Daar heb ik voor gezorgd." "Niets?" "Neen!... Ik bevond mij daar juist van pas, om... Maar, pas op!... Wat is dat?" Een kreet van woede, gevolgd door een dof gerucht, brak den volzin van Kaap Matifou af.
Hij luisterde daarbij met nog grooter talent. De heer Gronovius had soms een uur lang met Van Reelant op de aangenaamste wijze geredeneerd, daar men hem alleen het woord liet, of er enkel een bescheiden volzin aan waagde, als de stroom der ideeën trager dreigde te vloeien.
Hij merkte 't bijna niet, hun stil-zijn, want met zijn liefde-lijden en zijn bitterheid vervuld, had hij zich telkens krachtig in te spannen om, schijn-bedaard, eens wat te zeggen, was iedre langzaam uitgesproken volzin hem een overwinning, meende hij al 't haast onmogelijke te doen....
Dat was genoeg om iemand razend te maken! Vier verschillende talen in dien dwazen volzin! Welk verband kon er bestaan tusschen de woorden "ijs, mijnheer, toorn, wreed, heilig bosch, veranderend, moeder, boog of zee?" Het eerste en laatste alleen konden gemakkelijk overeenkomen; het was toch niet vreemd, dat in een document op IJsland geschreven, van eene "IJszee" gesproken werd.
Daar zij over het algemeen dezelfde denkbeelden over alle zaken verkondigden in geheel overeenkomstige uitingen, zoo kon de een steeds den volzin van den anderen eindigen met dezelfde uitdrukkingen, onderstreept en gezinteekend door dezelfde gebaren. In 't kort, die twee wezens vormden slechts één, hoewel er eenig onderscheid in hun lichamelijk gestel te bespeuren was.
Toen ik gereed was, was ik waarlijk aangedaan; deze letters, één voor één opgenoemd, hadden geen zin opgeleverd; ik verwachtte dus, dat de professor een sierlijken latijnschen volzin statig van zijne lippen zou laten vloeien. Maar wie had zoo iets kunnen denken! Een hevige vuistslag deed de tafel dreunen. De inkt spatte uit den koker, de pen viel uit mijne hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek