Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
't Was vuur, verterend vuur, met buldren, kraken, donderen, Met rook en zwavelvlam, dat Eden af moest zonderen; 't Was stikdamp, dien de hel van ondren opjoeg, om Ten muur te strekken van der zaalgen heiligdom. 't Ontzag, de vrees, de schrik, hield tong en oog gebonden. Wy strekten de armen uit, of wy ze omhelzen konden. Ons harte vloog hen na.
De eerste bevat in haren wand kliertjes, die een verterend vocht afscheiden; de laatste heeft zeer dikke spierwanden en eene bekleeding met eene sterk geribde horenlaag. Door het tegen elkaar drukken en langs elkaar wrijven der wanden worden graankorrels, enz. verbrijzeld. De steentjes, die de vogels inslikken, en die nooit in de spiermaag gemist worden, ondersteunen de werking van dit orgaan.
Dat was goed en mooi, een schoone opbloei van zijn beste neigingen.... Dat niet trachten uit te roeien, noch te ontvluchten. Geen angst, geen laf, vreesachtig schuilgaan. Blijven. Zien. Leven in hoogheid en bewondering.... Maar als 't geen opbloei was, maar brand, een martlend en verterend vuur?... Dan zou hij dat trotseeren. Hij was sterk en groot. 't Kon jaren duren....
De vlijt doet sterven al wat hem strijdig is." Heerlijk betrachten! De vlijt doet sterven, al verschroeiend, al brandend, al verterend in zijn absoluut streven, al wat niet met even krachtig vuur en met eendere vlammen opgaat. Zult gij eindelijk begrijpen, Simon, dat mijne liefde, met 's Hemels hulp vlijt geworden, niet bevredigd kan zijn, zoolang haar iets ter vernieling in den weg staat?
Inmiddels was ook in andere deelen van het land, vooral in Toscana, een volkspoëzie ontstaan, kennelijk nog onder sterken invloed der Siciliaansche school en dier Provençaalsche voorgangers, maar ook tevens op eigenaardige wijze doordrongen van den geest eener wetenschappelijke ontwaking, een hartstochtelijk uitslaand verlangen naar weten en begrijpen, naar doordenken eenerzijds en verterend mystiek smachten anderzijds.
Doch wie komt met mijn broeder Marcus daar? MARCUS. Titus, bereid uw edel oog tot weenen, Of kunt gij 't niet, uw edel hart tot breken; 'k Voeg bij uw ouderdom verterend wee. TITUS. Zal 't mij verteren? laat het mij dan zien. MARCUS. Dit was uw dochter. TITUS. Marcus, zij is 't nog. LUCIUS. Wee mij, die aanblik doodt mij. TITUS. Zwakhartig jong'ling, rijs, en zie haar aan.
Blinkend, doch niet verblindend gaan hoog de vlammen op. Niet verterend, maar verlichtend, omzweeft de lichtvolheid, de lichtheerlijkheid 't braambosch. Hoort een stem, die Mozes zegt, den schoenriem te ontbinden, omdat deze plaats heilig is! O groot oogenblik in Mozes' leven! De Heere spreekt! De Heere spreekt, en zegt Mozes, dat Hij is neergekomen om de verdrukking van Zijn volk te zien.
Al de smaad, en het verterend verdriet, de wanhoop en de haat van de ongelukkige mensen, die zuchten onder de ijzeren scepter van de franse tiran, worden weerspiegeld in het gemoed der jongens, en al de ergernis en het zelfverwijt van de ouderen, die met weerzin moeten terugdenken aan die rampzalige roes, waarin ze de overweldigers zelf hadden ingehaald, uit zich bij hun kinderen in menig ondeugende streek, die zij zich tegenover de vertegenwoordigers van 't onwettige gezag veroorloven.
Daar ik niet naar Austurië wilde terugkeeren om alle twist met de lieve justitie te vermijden, trok ik door het rijk van Léon, van stad tot stad het geld verterend dat ik nog overhad van de schaking van mijn vroeger liefje; want voor we uit Oviédo vertrokken, hadden wij beiden onzen slag geslagen en waren niet kwaad eraf gekomen, maar alles wat ik bezat was weldra verbrast.
Zij is een verterend vuur." »Maar hare vlammen zijn vol gloed en kleuren!" »Zij doet pijn!" »Maar die pijn is zoet!" »Zij verwart den geest!" »Maar zij versterkt het hart!" »O, die liefde!" riep Rhodopis. »Spreekt die knaap, door Eros bezield, niet als had hij zijn leven lang bij een Attischen taalmeester ter school gegaan?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek